Blogpost: Paul Heijnen - a braindamaged person

Louis Paul Boon - Dorp in Vlaanderen - Salamander 317 - WAAR EEN BOEK GROOT IN KAN ZIJN

22-05-2019 door Paul Heijnen - a braindamaged person

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Vandaag heb ik met veel plezier kleine hoofdstukjes uit het Vlaamse dorpsleven van Louis Paul Boon gelezen. Gewoon allerdaagse dingen op z'n Vlaams. De creativiteit waarmee Louis Paul Boon deze stukjes schrijft oogst bewondering in eenvoud en simpelheid, maar toch met een gecompliceerdheid die stof tot nadenken geeft. Het is jammer dat andere schrijvers hun dorps- of stadsverhalen niet hebben vastgelegd. Het zijn juist die verhalen die een heel tijdsbeeld geven. Het doet me denken aan Simon Carmiggelt. Vroeger had ik daar een grondige hekel aan die stukjes. Ik zag het niet. Maar het werk van Louis Paul Boon sprak mij gelijk aan en kwam al ras tot de conclusie dat ik Carmiggelt een groot onrecht heb aangedaan.

Maar, jullie kennen mij een beetje en dan mag je ook verwachten dat ik alles in een ander en wat groter perspectief plaats. Het effect van die hersenbeschadiging, zeg maar.

Waarom ken ik zo weinig schrijvers die dit soort korte, vaak maar 2 pagina's, verhalen in de loop van hun carrière hebben vastgelegd. Wat is het eigenlijk zonde dat de Europese Unie geen stappen onderneemt om dit soort tijdbeeldverhalen of stad, dorp, regio of land vast te leggen. Ik heb ooit gelezen dat het Brexitland een soort encyclopedie heeft waarin elk gehucht zijn eigen stukje geschiedenis vastlegt. Waarom zouden de achtersblijvers in de EU dit ook niet kunnen? We smijten toch met geld, dus hier zou ook wel een subsidie welkom zijn om een dergelijk project uit de klei te trekken. Vroeger was ik niet zo van cultuursubsidies, maar ik er toch wat anders tegen aan gaan kijken. En die subsidies zijn nodig, want ik wil best eens dit soort superkorte verhalen lezen over Oost-Duitsland, Roemenië, Griekenland en al die andere EU-landen, inclusief het Brexitgeval.

Waarom vraagt het Hebbanplatvorm geen subsidie aan waar het Nederlandse taalgebied haar ei kwijt kan. En het leuke is, je kunt doordat het korte, kleine teksten zijn over allerdaagse dingen, het onderwijs er bij betrekken en zorgen dat in het lesprogramma de vertalingen gemaakt worden. België heeft het best gemakkelijk, die weten hoe het met de tweetaligheid moet en kan als schoolvoorbeeld dienen.
Zou Hebban - al dan niet met behulp van de EU - groot in kleine dingen worden? Gewoon een onderdeel dat in 26 EU-talen te lezen is.

Welke neveneffecten zou dit allemaal kunnen hebben.

Helaas, ik heb geen website. Mijn hersenrevalidatie kost relatief veel geld en als ik moet bezuinigen dan is het wel daar op. Zou ik een website kunnen betalen, dan kan ook kinderalimentatie betalen. Zo ligt dat ongeveer.

Maar, ik heb geluk. Ik woon ook in dorp. Een dorp waar ik woon, maar dat eigenlijk mijn thuis niet meer is. Ik heb levenslang. Levenslang gevangen in een HersenCel. Dat is mijn thuis. Een zeer beperkte wereld. André Kuipers heeft mij geleerd dat ik moet dromen. Ik woon in Wehl en dat staat voor "Wat Een Heerlijck Land" [het dorp waar ik mij vroeger thuisvoelde]. En met dat dromen, dat gaat best goed, want ik droom nog steeds van dat dorp van vroeger. Wat dat betreft mogen jullie een dorpse pennevrucht verwachten.

Paul, a Braindamaged person