Blogpost:
Eva Linden
Maanziek, deel 1 uit het boek 'Maanziek'
'Kom op Mathis, dit kan je niet menen! Ben je echt zo'n watje?' Ja, ik ben echt zo'n watje.
'Wil je alsjeblíéft nog één laatste keertje van de wildwaterbaan gaan?'
Axel kijkt me smekend aan en trekt een pruillip die zonder twijfel fel overdreven is. Hoewel hij al jarenlang mijn beste vriend is, probeert hij me toch te overhalen om een tweede keer mijn leven te wagen in die gestoorde glijbaan.
Niet toegeven nu, Mathis, prent ik mezelf in. Je wilt niet nóg eens doodsangsten uitstaan en jezelf belachelijk maken voor de ogen van al die mensen.
Ik kijk omhoog en zie hoe Alex aan de rand van het bubbelbad staat te springen, van het ene been op het andere.
Sinds wanneer kan het me iets schelen wat andere mensen denken?
Dit zijn de eerste paar zinnen uit mijn boek, Maanziek.
Wil je verder lezen? Klik dan hier
