Blogpost:
B.A. de Hoop
Maart 2016
Zoals geschreven in mijn blog van februari kreeg ik het boek Dag des Oordeels van Elizabeht George niet meer uit in februari en heb ik het begin maart uitgelezen. Wat mij betreft heeft Elizabeth George weer een goed boek in de serie over inspecteur Lynley afgeleverd. Het is al deel 19! Het ene boek in de serie leest beduidend beter dan de andere moet ik wel zeggen. Maar aan dit boek begon ik vol verwachting. Het is een lekker dik boek: 608 pagina's in de Nederlandse uitgave. De karakters van Barbara, Winnie en Lynley komen weer goed uit de verf. Zoals gebruikelijk is een hele zoektocht nodig voordat de moord opgelost wordt. Jammer is alleen dat het eind wat onaf voelt. Er had best nog een staartje aan gekund maar dan was het boek nog dikker geworden.... Al met al een lekkere page turner die ik binnen een week uithad. Dat moest ook want het was een sprinter van de bibliotheek en die mag niet langer dan een week geleend worden. En dat is dus gelukt.
Vorige maand las ik een serie van Lynn Austin en dat smaakte naar meer. Bij de bibliotheek had ik de serie over de Amerikaanse burgeroorlog gereserveerd. De trilogie gaat over trouw zijn aan jezelf en gehoorzaam zijn aan God, over Noord en Zuid, over blank en bruin, over slaaf en vrije mensen. De trilogie Bevrijdend licht, Donker vuur en Vlam van hoop deden me af en toe denken aan De Negerhut van Oom Tom, de setting en sfeer, de hoop en het hopeloze van de tijd is goed getroffen. De hele serie las ik snel achter elkaar. Waar in de eerste twee delen vanuit de blanke overheersing c.q. het noorden het verhaal verteld wordt, is het derde deel het meest indringend, verteld vanuit slavernij. Een prachtige serie waar ook nog eens veel bijbelse wijsheid in verwerkt is. Geweldig hoe Lynn Austin het tot een geheel heeft gemaakt. Aan het eind van deel drie bedacht ik me bij het dichtslaan van het boek dat ik eigenlijk nog wel over een ontmoeting had willen lezen tussen de mannelijke hoofdpersoon van dit boek en de vrouwelijke hoofdpersoon uit deel 1 vanwege hun gedeelde kindertijd. Het is niet opgeschreven maar ik kan me de ontmoeting zo voorstellen. Ik vond het een prachtige serie om te lezen, een aanrader als je van christelijke romans houdt.
Van mijn verjaardagsgeld had ik het nieuwste deel in de serie van Stieg Larsson gekocht. Hij stond al langere tijd in mijn kast omdat het boek niet door hem geschreven is omdat hij is overleden. Hij had plannen om nog meer boeken te schrijven in de serie die nu bekend staat als de milliumtrilogie. Uiteindelijk hebben de erven dat gevraagd aan David Lagercrantz. Om er weer even in te komen heb ik de Zweedse verfilming van de milleniumtrilogie eerst gekeken. Alles kwam weer boven, ook het fantastische gevoel dat deze trilogie me gaf bij het lezen. Zonder twijfel kan ik zeggen dat het dan ook een moeilijke opdracht is om een vervolg op de milleniumtriologie van Stieg Larsson te schrijven. Het geweldige succes van die trilogie kan dan ook niet helemaal door David Lagercrantz geëvenaard worden. Wel vind ik het een waardige opvolger die een goede triller heeft geschreven. Misschien ligt het er aan dat de hoofdpersonen, Lisbeth en Mikael, niet de door hem bedachte personages zijn dat het hier en daar wat off voelt van de karakters zoals Stieg Larsson ze beschreef in de drie hieraan voorafgaande delen. Of ligt het hier en daar aan de vertaling, maar dat zal ik nooit weten, ik kan geen Zweeds.... Maar petje af om met de overgebleven details uit de milleniumtrilogie nog zo'n goede triller te schrijven. Er is zelfs ruimte voor nog een nieuwe boek wat mij betreft. En ik vond het ook zonde dat ik het boek zo lang, ongeveer een half jaar, in mijn kast had laten staan zonder het te lezen. Zo goed is het boek dan zeker wel. En zo kon er weer een boek van mijn nog niet gelezen lijst, naar mijn gelezen lijst. Alleen met al die bibliotheekboeken die ook aan het lezen ben, gaat het wel langzaam.
Toch weerhield het me niet om nog meer boeken bij de bibliotheek te lenen, je bent een boekenverlinder of niet. In de bibliotheek stond er weer een bij de sprinters: De schuldigen van David Badacci. Will Robie, de hoofdpersoon, is voor mij inmiddels een bekend figuur in zijn boeken en in dit boek ontbreekt Jessica Reel, zijn side-kick, ook niet. De serie bestaat inmiddels uit de volgende boeken: Onschuldig, De aanslag, Doelwit en dit deel: De schuldigen. We worden teruggebracht naar de roots van Will en treffen een beroerde situatie aan: een stiefmoeder met een zoontje, zijn vader in de gevangenis en een stadje dat hem niet goed gezind is en zelf is hij getraumatiseerd door zijn laatste opdracht en gewond. Er is nog meer aan de hand, veel meer en dat is in zijn jeugd al begonnen. Langzamerhand ontvouwt de puzzel zich maar het lijkt er lang op dat de puzzelstukjes niet passen. Wie zijn nou precies die schuldigen? Uiteindelijk valt het verhaal mooi in elkaar met een wending die ik niet aan zag komen. Het einde tussen vader en zoon is ontroerend maar was nog beter geweest als de schrijver nog even tijd had besteed aan de rechtszaak. Er is nog ruimte voor een nieuwe deel in de serie Will Robie en Jessica Reel wat mij betreft, aan David Baldacci ter overweging omdat te gaan schrijven...
Toen ik in de bibliotheek het vorige boek meenam zag ik ook De jurkendief staan. Het is een prachtige roman met genoeg drama om mij ruim 500 pagina's te boeien. De setting in Parijs is goed getroffen evenals de tijdgeest: 1937, geen gemakkelijke periode. Mode en mannen vormen het verhaal rondom de zoektocht van de 17-jarige Alix naar de waarheid over de dood van haar opa. Een mooi geschreven roman, het lezen waard. Het einde van het boek is mooi maar liet mij nieuwsgierig naar de op handen zijnde tweede wereldoorlog en of Alix dat zou overleven, of zou vluchten en of haar liefde.., en de mode.... Kortom, als Natalie Meg Evans een tweede roman over Alix zou schrijven, zou ik dat graag lezen. Een geslaagde debuutroman die wat mij betreft smaakt naar meer.
En ik las een lekkere dikke pil van Karen Rose: Op de hielen. Zo spannend dat ik het boek maar moeilijk weg kon leggen en het twee nachten achter elkaar later werd dan dat goed voor me was. In het boek staat Faith Corcoran centraal en haar redder van de FBI: Deacon Novak. Een spannende ontrafeling van familie intriges van de zijde van Faith en op de achtergrond die van de familie Novak. De New York Times schreef: De perfecte mix van triller en romantiek. De misdaden zijn goed uitgewerkt en de romances zijn overtuigend.' Daar is weinig aan toe te voegen. Dit deel is deel 1 in de Cincinnati reeks en het smaakt naar meer. Nu maar hopen dat deel twee en drie snel vertaald zullen worden.
In de bibliotheek had ik me ook laten verleiden om de boek Publieke werken van Tohomas Rosenboom mee te nemen. In de bioscoop heb ik een trailer over de verfilming van dit boek gezien en het leek me een mooi verhaal. De film heb ik uiteindelijk niet gezien, misschien komt dat nog eens. Over het boek ben ik niet enthousiast. Ik heb het zelfs weggelegd na ruim 100 pagina's gelezen te hebben. Het verhaal is doorspekt met bijvoeglijke naamwoorden. Maar zo veel dat ik het verhaal kwijt raakte. Dus als deze film nog eens ergens uitgezonden wordt, zal ik die wel gaan kijken, dan weet ik alsnog waar het boek over gaat zonder dat ik me door een stijl heen moet worstelen die me niet aanspreekt. Dit is een van de weinige keren dat ik een boek niet uitlees. Dit boek telt dan ook niet mee voor mijn reading challenge.
Een magere score wat betreft het verminderen van de leesstapel van boeken in mijn eigen boekenkast, namelijk 1. Maar een goede leesscore wat betreft het aantal gelezen boeken deze maand nl. 8 boeken! Daar ben ik blij mee, het waren leuke en spannende boeken. Met liefde gelezen behalve Publieke Werken. Op naar de volgende maand, ik wil proberen om toch wat meer uit mijn eigen boekenkast te lezen, ergo: ik moet echt minder boeken bij de bibliotheek meenemen. Dat is pas echt een uitdaging!
