Auteur
Blogpost:
Mara van Ness
Mara las eens wat anders: Duizend stukjes van jou & Tienduizend hemels boven jou
Mijn comfort zone bestaat vooral uit SF en historische romans, met af en toe een fantasyboek of Bouquetromannetje tussendoor. Een genre waar ik weinig positieve ervaringen mee heb, is Young Adult. In dit genre werd Duizend stukjes van jou van Claudia Gray me aangeraden.
Om heel eerlijk te zijn, wist ik al toen ik de samenvatting las dat ik dit boek waarschijnlijk heel leuk ging vinden. Er is namelijk een aantal grappige parallellen tussen Duizend stukjes en mijn eigen Magnetar. Zowel Marguerite uit Duizend stukjes als Luuk uit Magnetar heeft ouders die briljante natuurkundigen zijn en die vage dingen met andere dimensies (of universa) doen en heeft een zus die in hun ouders' voetsporen treedt terwijl zijzelf iets creatievers doen (Luuk studeert dan wel natuurkunde, maar heeft daarnaast een tijdje in en soap gespeeld). Oh, en van allebei is de vader overleden, maar is diens lichaam nooit teruggevonden. Nóg grappiger: ze lopen beiden een woest aantrekkelijke Amerikaanse natuurkundepromovendus genaamd Paul tegen het lijf die the bad guy lijkt te zijn. Of toch niet? Zelfs de achternamen van de twee Pauls lijken op elkaar: resp. Markov en MacKenzie.
Ik begon dus al zwaar positief bevooroordeeld aan Duizend stukjes. En het stelde gelukkig niet teleur! Het las als een trein (ik was er binnen een dag doorheen), ik vond de setting en de personages leuk en shipte de hoofdpersonen enorm, waardoor ik het ook totaal niet erg vond dat het boek misschien wat erg lang in het 'Russiaverse' bleef hangen. Ik werd er zelfs een beetje fangirly van, hoewel niet zo episch als van Ancillary Justice van Ann Leckie. (Dat onmiddelijk de #1-positie overnam in mijn lijst van favoriete boeken.)
Een van de dingen die me vaak tegenstaan aan Young Adult, namelijk de ongezonde relaties (zie bijv. Bella en Edward in Twilight, of Agnieszka en de Draak in Ontworteld), zag ik in Duizend stukjes niet of nauwelijks terug. Er zat wel een soort driehoeksrelatie in, maar die was niet storend. Marguerite was tenminste niet continu aan het twijfelen. Helaas zat dat dan wél weer heel erg in deel 2: Tienduizend hemels boven jou. De eerste 150 pagina's heb ik me echt vreselijk zitten ergeren aan Marguerite en haar gezever. Mede door die frustratie heb ik Tienduizend hemels zo mogelijk nog sneller uitgelezen dan Duizend stukjes.
Wat ik dan wél weer veel beter vond aan Tienduizend hemels was dat daar een stuk dieper werd ingegaan op de ethische bezwaren die kleven aan het reizen naar andere dimensies ('universa' is denk ik een beter woord) met de Vuurvogel en het tijdelijk overnemen van je alter ego uit die dimensie. Dat had nog wel iets meer gemogen.
Samenvattend ben ik een positieve ervaring met YA rijker, hoewel die door deel 2 weer enigszins teniet werd gedaan... Ik ben benieuwd of ik van deel 3 weer net zo enthousiast word als van deel 1 of dat het net zo'n frustrerende ervaring wordt als deel 2.
(Zijn er eigenlijk ook YA's waarin de personages uit de driehoek op een gegeven moment gewoon iets hebben van: 'Weet je wat? Laten we het gewoon met zijn drieën proberen'? Dát lijkt me nou echt verfrissend...)
