Auteur
Blogpost:
Daan Fousert
Mijn auteurschap
Vernieuwer
Mijn werk dwong me mij te verdiepen in processen en mensen binnen organisaties. Ik zie mijzelf als een vernieuwer waarmee ik wil zeggen dat ik bij voorkeur koos voor oplossingen die nog niet bestonden. Met name in mijn vakgebied Personeel, Organisatie en leiderschap. Zo was ik bijvoorbeeld de eerste in Nederland die begon met groepsselectie. Maar ook was ik de eerste die werk-naar-werk toepaste als het bedrijf waarvoor ik werkte gedwongen was mensen te laten gaan. Ik zag het als onze verantwoordelijkheid om mensen weer naar de markt te brengen, waar we ze ook vandaan hadden gehaald. Tenslotte was ik de eerste die met Zelfsturende teams ging werken. Ik zeg dat niet om op mijn borst te slaan maar om aan te geven dat als je vernieuwend werkt je daarover bevraagd wordt. En feitelijk zit daar de opstap naar mijn schrijverschap. Omdat je nieuwe dingen doet, val je op en dan word je uitgenodigd daarover te komen praten en te gaan schrijven.Mijn schrijverschap begon met columns en zakelijke boeken. Denk aan Zelfmanagement, mijn eerste boek, dat gevolgd werd door Zelfsturende Teams, P&O, passé en overbodig en Ander Leiderschap, dat nu verkocht wordt in aangepaste versies onder de titel Dienend Leiderschap, dát werkt.
Meerdere schrijfstijlen
In de periode dat ik zakelijke boeken schreef begon ik me ook af te vragen of ik een roman zou kunnen schrijven en toen ik tijdens een zakenreis naar Genève iets bijzonders meemaakte, besloot ik daar een roman over te schrijven. Het zou nog tot 2012 duren voordat ‘Onvermijdelijk’, mijn eerste psychologische roman uitkwam.Toen ik dat boek geschreven had, wist ik dus dat ik een psychologische roman kon schrijven en begon ik me af te vragen of ik ook een thriller zou kunnen schrijven. Een artikel in het Brabants Nieuwsblad bracht me op een idee en dat leidde tot ‘Verdwenen’. Omdat de zaak in ‘Verdwenen’ niet wordt gerechercheerd ontstond mijn derde boek ‘Caitlin, verborgen verleden’ waarin een sterke inspecteur van de politie ten tonele verschijnt, Caitlin Dern. Zij is zo’n sterke persoonlijkheid en zo’n mooi karakter dat ik met mijn uitgever tot de conclusie kwam dat het zonde zou zijn het bij één boek te laten. Inmiddels zijn er vier thrillers verschenen waarin zij de hoofdpersoon is en het vijfde boek met haar in de hoofdrol zal in de loop van 2020 uitkomen. Tussen deze boeken door schreef ik ook een spirituele roman ‘Stemmen van Verre’, een historische roman, ‘Wandelen in Liefde’ en meest recentelijk ‘Het Geluk te overleven’.De vraag werd me wel eens gesteld waarom ik me niet beperk tot één genre. Het antwoord is simpel: omdat ik dat niet wil. Ieder genre betekent een andere uitdaging en andere schrijfstijlen en juist dat vind ik aantrekkelijk.
Fantasie
Door het schrijven kan ik me terugtrekken in mijn eigen fantasie waarbij ik gebruik maak van mijn eigen referentiekader. Alles wat ik schrijf komt daaruit voort. In de loop van mijn leven heb ik al zoveel meegemaakt, mensen ontmoet, situaties aanschouwd. Al die informatie slaan we op en zijn we in staat te reproduceren. De personages die ik in mijn boeken gebruik zijn mensen die ik ben tegengekomen in mijn leven. Soms worden individuen in mijn boeken samengesmeed tot één persoon of karakter. Dat is geen bewust proces. Dat gebeurt automatisch. Het is niet zo dat ik bedenk wie nou eens als voorbeeld zou kunnen dienen voor een bepaald karakter, maar in ons leven slaan we zoveel beelden op dat die als bron dienen bij het schrijfproces.
Karakters
Door zuivere dialogen en psychologische typeringen breng ik karakters heel dichtbij. Soms lijkt het alsof we hen kennen vanuit onze eigen omgeving en dat maakt een boek boeiend om te lezen. De uitdaging bij het schrijven is om de lezer helemaal op te laten gaan in het verhaal alsof hij zelf deelgenoot is van het avontuur dat hij leest. Slecht twee van mijn boeken zijn (deels) autobiografisch, de rest is of fictie of gebaseerd op informatie van anderen, zoals bijvoorbeeld ‘Wandelen in Liefde’, dat ik schreef naar aanleiding van 20 brieven die ik had ontvangen van een kennis. Dat geldt ook voor ‘Het Geluk te overleven’, dat gebaseerd is op dagboeken van mensen die deze periode hadden meegemaakt.
Spiritualiteit en avontuur
Ik heb altijd verhalen in mijn hoofd en ben doorgaans met meerdere boeken tegelijk bezig. Daarmee biedt schrijven mij de mogelijkheid te dwalen in mijn eigen fantasie die weer gecombineerd wordt met werkelijkheid. Mijn ervaring in het werkveld, spiritualiteit en avontuur zet ik om in verhalen waarvan ik hoop dat die anderen kunnen meenemen en boeien."
