Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Mijn oude "hobby"

30-03-2016 4 reacties
Vroeger schreef ik vaak gedichten, wat mij hielp om dingen te verwerken en te uiten. Schriften zaten er vol van en de niet-volle lag op mijn nachtkastje met een pen in de buurt! (want tsja, de inspiratie komt altijd onverwachts en in mijn geval als ik wilde gaan slapen)
Nou schrijf ik ze al een tijd niet meer, af en toe krijg ik eens inspiratie en schud ik de woorden uit m'n mouw en dan kan er zo weer een half jaar of langer niks op papier komen. Ik weet niet helemaal hoe dat komt, ik vermoed omdat ik het gewoon drukker heb en misschien nu ándere dingen om mijn emoties te uiten en te verwerken, of omdat ik toen gewoon liep te worstelen met de pubertijd en méér last had van struggles, het kan van alles zijn. Nou zat ik er deze avond zo eens over na te denken, dat ik dat jammer vind. Want had ik niet de ambitie om óóit een eigen bundel te maken? En misschien zelfs naar een uitgever op te sturen? Ja die ambitie had ik zeker en dat was een van mijn grootste dromen. En plóp! Daar kwam wat inspiratie naar boven. En ondanks dat ik niet veel gedichten meer schrijf, worden ze met de jaren beter (vind ik). Ook omdat ik nu echt meer nadenk over wat ik op papier zet en of het wel lekker loopt. Vroeger pende ik vaak gewoon wat weg, maar die gedichten zijn ook wel erg zwaar beladen met alle narigheden die ik toendertijd meemaakte en dacht ik ook niet vaak na over de "mooiigheid ervan" of wat dan ook. Maar deze keer dacht ik daar gelukkig wél bij na, haha en dit wil ik dan ook graag met jullie delen. En uiteraard hoor ik graag wat jullie ervan vinden.

Soms, als ik alleen ben
Van alle drukte verwijderd
Afgezonderd van het haastige geren
Flitst mijn leven wel eens voorbij
en ben ik eventjes ver weg
Bij het verleden, van jij en ik, hij en zij
Ohg, wat was het leven simpel
Geen kommer en kwel, geen zorgen, niet veel
Behalve als je te laat kwam voor het eten!
Paniek! Paniek! Sloeg de angst naar je keel
Maar soms, vond Mama het niet zo erg
want het was toch zo'n stralende dag!
Soms, als ik alleen ben
denk ik nog even na aan de tijd
Van nachten lang doorhalen
en nooit, nee nooit geen spijt
Tenminste... tót je weer wakker werd
en de fanfare door je hoofd heen walste
De tijd van je eerste kus, je eerste lief
je eerste keer, je eerste allerlei zorgen
je eerste breuk, van je hartendief...
Ahg soms, als ik alleen ben
Denk ik aan wat ik allemaal meemaak..
meemaakte en mee zal maken
En soms, als ik alleen ben... is dat best wel vaak

Reacties op: Mijn oude "hobby"