Blogpost:
Hanneke van de Water
Mijn recensie van het boek ‘Tien jaar gevangen’
‘Tien jaar gevangen’ vertelt het verhaal van de strijd om te overleven en de onverwoestbare hoop om gered te worden en terug te keren naar een normaal leven.Dit waargebeurde relaas wordt verteld door twee van de drie slachtoffers. Zij werden hierin bijgestaan door Kevin Sullivan en Mary Jordan, beiden journalist.Amanda en Gina voelden de behoefte om in hun eigen woorden het echte verhaal te vertellen van wat er met hen gebeurd is. Hoe zij de gruwelijkheden overleefd hebben. En hoe belangrijk het was dat zij op televisie konden zien dat hun families hen zelfs na 10 jaar nog niet opgegeven hadden.
Hun verhaal geeft antwoord op de vragen die velen van ons zullen hebben: Hoe konden de meisjes in zo’n hel overleven? Hoe hielden zij hoop? Wat bezielde de dader?In april 2003 wordt Amanda, 17 jaar oud ontvoerd. Ze krijgt een lift van een man wiens dochter en zoon ze kent. Op dat moment houdt de dader al een slachtoffer gevangen. De meisjes worden stelselmatig verkracht en misbruikt. Hij legt hen vast aan zware metalen kettingen. Amanda houdt vanaf het begin een dagboek bij. Zij gebruikt hiervoor alles wat ze kan vinden om op te schrijven. Ze is vastbesloten hoop te houden.
Een jaar later ontvoert Castro een derde meisje, Gina van 14. Zij is een vriendin van zijn dochter en ondergaat hetzelfde regime.Castro is een meester in het intimideren van de meisjes. Hij speelt hen tegen elkaar uit zodat ze niet tegen hem samenspannen. De meisjes zijn opstandig en kwaad, ook naar elkaar. Hun belangrijkste overlevingsmiddel is de tv. Het is hun band met de buitenwereld en zij zien de niet aflatende pogingen van hun families om hen te vinden. In de loop van de tijd verandert de verhouding in het huis langzaam. Er is sprake van minder verzet en meer samenwerking.
Wanneer Amanda een dochter krijgt van Castro blijkt hij zo dol op haar dat hij een soort gezinnetje lijkt te willen vormen met zijn slachtoffers. De verkrachtingen gaan door, maar worden minder ruw. Castro is weliswaar nog steeds wreed maar laat af en toe ook een andere kant van zichzelf zien. Hij ziet zichzelf als slachtoffer en heeft een verknipt beeld van de werkelijkheid. Ook de verhouding tussen de meisjes verbetert door de geboorte van Amanda’s dochter. Zij brengt hoop en onschuld.Uiteindelijk en volkomen onverwacht weet Amanda de ontsnapping in te zetten en komen de vrouwen, na tien jaar gevangenschap, eindelijk vrij.
De uitvoeringEen prettig en handzame paperback van 368 pagina’s.
Visie van de recensentEen zeer aangrijpend relaas waarbij niet wordt gefocust op de ellende maar wel op hoop, moed en verzet. Dat maakt het boek zeer leesbaar. Als lezer word je meegetrokken in de belevenissen van Amanda en Gina. Het wordt duidelijk hoe de vrouwen hebben kunnen overleven en hoe belangrijk de dochter hierbij was. Je begint ook te snappen hoe onmogelijk het voor ze was om eerder te ontsnappen. Van de dader is weinig hoogte te krijgen. Hoewel hij af en toe menselijk lijkt is hij totaal op zichzelf en op zijn eigen behoeftes gefocust. Hij heeft weinig tot geen inlevingsvermogen behalve als het om zijn dochtertje gaat. Misschien is het een goed teken dat deze man moeilijk te snappen is. Dat pleit voor onze eigen geestelijke gezondheid.
Lees verder op mijn site
