Mijn #vergetenboek

Leuk zo'n week van het vergeten boek. Het schaamrood stijgt je meteen naar de kaken. Oja, ik heb ook vergeten boeken en niet zo heel weinig. De verleidingen van de boekwinkel zijn altijd erg groot en de winkel verlaten zonder boek is wel heel erg moeilijk. Zo komt het dat er de nodige vergeten boeken in de kast of onder het bed liggen. Het vergeten boek deed mij wel meteen denken aan dat ontzettend mooie boek , dat zeker niet vergeten in mijn boeken kast staat, namelijk De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafon. Dit  boek gaat over het Kerkhof der Vergeten Boeken en heeft mij vele uren heerlijk de tijd doen vergeten.

Het boek dat ik heb opgegeven als mijn vergeten boek is eigenlijk helemaal niet zo'n vergeten boek. Het staat keurig op de plank van nog te lezen boeken maar ziet er zeer gelezen uit. Hoewel het boek keurig in de kast terecht kwam, dus zonder gebroken kaft en zonder ezelsoren (oef wat heb ik daar een hekel aan) ziet het er nu absoluut niet meer zo uit. Ik ben dit boek dan wel vergeten , maar een heleboel andere mensen niet. Regelmatig is het uitgeleend aan mensen die het in mijn boekenkast zagen staan. Meestal leen ik mijn boeken pas uit als ik het zelf gelezen heb, ik lees de boeken graag als ze er nog compleet ongelezen uitzien. Maar om een of andere reden is dit boek aan deze gewoonte van mij ontsnapt en vraag me niet waarom.

Ik denk dat ik er in het komende jaar niet meer aan zal ontkomen en dit boek nu toch zal gaan lezen. Buiten mijn comfortzone want het is al gelezen door anderen, de kaft is al gebroken en het heeft een enkele ezelsoor. Misschien past het ook prima als boek in de nieuwe Challenge, dat hoop ik wel stiekem.