Bart Chabot heeft een mooi boek geschreven. Mooi is misschien -kijkend naar de inhoud- geen goede woordkeuze. Maar toch. De vloeiende zinnen gelijk aan de spraakwaterval van de auteur himself geven regelmatig aanleiding tot ongeloof, verbazing en ontsteltenis. Nogmaals, een mooi boek. Maar na de uitzending van DWDD sprak ik hierover met vrienden en zij vroegen zich toch echt af hoe het eigenlijk mogelijk was dat een dergelijk boek wel zijn weg naar de lezer zal vinden en het boek dat ik heb geschreven ( de Esdoornvrucht), nauwelijks aandacht krijgt. Terwijl de inhoud toch wel enige vergelijking heeft. De hoofdpersoon in het boek ondergaat eveneens fysieke en psychische mishandelinge met daarnaast het vele pesten op de scholen die werden bezocht.
Hoe gemakkelijk kan leven en een boek uitgeven zijn (of dus toch ook weer niet) als je reeds bekend bent en voor een televisie-uitzending wordt uigenodigd. Terwijl de ander eveneens een 'mooi' boek schrijft (feedback) en slechts bij familie en een paar vrienden op de boekenplank staat te verstoffen. Misschien kan de Hebban lezer\beoordeelaar daar het antwoord geven?
Lees verder op mijn site
Auteur
