Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Blogpost: Odile Schmidt

'NaNoWriMo 2015

01-11-2015 door Odile Schmidt 2 reacties
Mijn eerste Nanowrimo vergeet ik niet zo snel. Ik had een vreselijke schrijfdrang. De woorden stroomden op de pagina's. Het ene beeld vloeide in het andere over, zonder kop of staart. Fantastisch. Briljant. Grandioos. Nog nooit had ik zo'n inspiratie en iedere dag haalde ik met gemak de k's, te weten 1667 woorden. Jaren later las mijn man wat ik destijds had geschreven. Niet het hele verhaal, slechts een paar pagina's. Hij keek me niet aan en zei: 'Ik begrijp niet wat er staat.'  Mijn bange vermoeden werd bevestigd met het pak papier in handen. Ik begreep zelf niet wat er stond. Niemand anders heeft het ooit gelezen.

Twee jaar later haalde ik nog een keer de eindstreep en zette blij de teller op mijn blog. Nu kon iedereen zien hoeveel woorden ik per dag had geschreven. Ik was natuurlijk de enige die daarop keek. Mijn verhaal bleek leesbaar door mijn vrienden. Het was een zeer gestructureerd verhaal, opgedeeld in scènes van telkens één week, met kop en staart. Een mooi gebalanceerd afgerond geheel. Een enkele verloren vriendin vond het verhaal zelfs mooi. Mijn zus vond dat er te weinig actie in stond. Maar het verhaal was erg persoonlijk, dus stuurde ik het niet naar een uitgever. Ik heb het wel herschreven met behulp van een coach die me hielp de premisse van het verhaal te vinden.

Mijn derde Nanowrimo moest fictief worden. Ik had een grove plot bedacht of meer een uitgangssituatie. Helaas droogde de inspiratie na anderhalve week geheel op. Ik wist niet wat te schrijven. Ik staarde naar het scherm en er gebeurde niets. Het dagelijks leven trok mijn aandacht meer dan het verhaal. De grote schrijfdrang bleef uit. Ik was echter niet teleurgesteld. Immers, ik had me bekwaamd in het schrijven van korte verhalen. Veel nominaties en prijzen, waardoor ik het schrijven van een boek minder belangrijk vond. Het boekbegin stond stof te vangen tussen mijn talrijke korte verhalen.

Dit jaar doe ik voor de vierde keer mee. Ik heb in mijn hoofd een bron die bijna onuitputtelijk is, rond een idee. Het moet me lukken om met deze toverformule mijn boek vol te krijgen. Ik heb er erg veel zin in om dit verhaal te schrijven en heb er ook al om moeten lachen. Toch aarzelend geef ik te kennen dat ik mee ga doen. Nu  worden de kriebels in mijn buik bijna ondraaglijk. Ik schrijf me in op de Nanosite en stuur wat persoonlijke berichten aan mijn schrijfbuddies. Nee, met dit verhaalidee moet het lukken. De twijfels slaan toe. Ik plaats weer een teller op mijn blog en schrijf dat ik deze maand misschien minder vaak iets zal plaatsen. Ja, ik heb het Nanogevoel te pakken... Op de site ontdek ik het adres van de chat. Ik schrijf iets en merk dat mijn zinnen saai zijn. De andere deelnemers drinken vissenvoer in plaats van cola, zo creatief ben ik nog niet. Ik wil iemand uitnodigen voor een wordbattle. Geen reactie. Zijn ze nog niet begonnen? Dan merk ik pas dat het niet 1 november is, maar 31 oktober.

Lees verder op mijn site

Reacties op: 'NaNoWriMo 2015