Blogpost: Hanneke van de Water

Niets is dooier dan een dode acteur

02-09-2015 door Hanneke van de Water

+1 niet meer leuk × vind ik ook leuk

Dit is een uitspraak van de onlangs overleden actrice, Ellen Vogel.Ik was (en blijf!) absoluut fan van deze gesoigneerde vrouw. De grandeur, de zweem van sjiek, haar prachtige rollen op toneel en de filmset en de wijze waarop ze onze prachtige taal eer aan deed vind ik indrukwekkend.De uitspraak boven dit blogbericht, doet Ellen Vogel in 2014 in de documentaire ”De Dingen Die Voorbijgaan”. Michiel van Erp vraagt haar in dit programma hoe ze later herinnerd wil worden, waarop zij antwoordt: 'Je hoopt dat je een scène hebt gespeeld waar bepaalde mensen op bepaalde momenten iets aan hebben gehad.' Van de vergankelijkheid van de roem was zij zich overigens heel bewust: 'Alles wat we doen is spelen met rook. Niets dooier dan een dode acteur.'.

Naïef
Zo ongenaakbaar en statig als zij bij velen overkwam, zo anders bleek zij werkelijk te zijn. Naïef noemt ze zichzelf, wazig, ongrijpbaar. 'Een sufkanus in een droomwereld, waarin wel keihard wordt gewerkt.' Actrice worden? Het komt niet bij haar op, als jong meisje. En dat terwijl haar vader Albert Vogel toch voordrachtskunstenaar was, evenals haar moeder Ellen Buwalda. Eigenlijk vindt ze het 'kinderachtig' om in de voetsporen van haar ouders te treden. Vogel kiest voor de tekenacademie, tot haar broer Albert naar de toneelschool gaat. Op dat moment denkt zij: 'Dit is wat ik wil en wat ik kan'.

Theater, film en televisie
Haar staat van dienst is zo enorm dat het veel te ver voert om die hier te vermelden en bovendien zijn daar andere kanalen voor. Dat Ellen Vogel werkelijk álles kon spelen bewijst de immense lijst van rollen. Van licht tot zwaar, van blijspel tot tragedie, van klassiek tot modern. Het is werkelijk indrukwekkend en ik zou geen acteur of actrice van eigen bodem kunnen noemen met een vergelijkbaar c.v.

Herinnering
Haar eerste televisierol die ik mij herinner is die in ‘Mensen zoals jij en ik”. Haar rol als Mademoiselle Bonnema in “Brandende liefde” is de eerste filmrol die in mij opkomt als ik zo ver mogelijk terug probeer te denken. Wat is jouw eerste herinnering aan de carrière van Ellen Vogel? Laat je het mij weten in een reactie; ik ben benieuwd!Haar eerste grote succes oogst zij overigens met haar rol als Laura in Glazen speelgoed, maar aangezien dat al in 1947 was, zullen er niet heel veel mensen zijn die deze rol als eerste herinnering zullen roepen.

Jubileum
Bij haar vijftigjarig jubileum in 1995 wordt Ellen Vogel, volkomen terecht, grande dame van het Nederlandse theater genoemd, een officieuze titel die voorheen was weggelegd voor Mary Dresselhuys. In 2009 krijgt zij de Blijvend Applaus Prijs 2009 toegekend; een kroon op een waarlijk imposante carrière!

Lees verder op mijn site