Auteur
Blogpost:
Gert-Jan van den Bemd
Rampzalig
Gisteravond zag ik een man een muis pletten onder een grote kei. ‘De muis is te klein om te villen,’ zei de man tegen een paar jongens en vervolgens verbrijzelde hij de botjes van de muis onder een steen, roosterde hij het diertje een paar seconden in het kampvuur en bood het ter consumptie aan. Eén van de jongens weigerde met de woorden: ‘Ik heb vanmiddag al een pier gegeten.’ Een andere jongen offerde zichzelf op en nam een minuscuul hapje dat hij haastig met een slok water wegspoelde.
De man is een prepper; afgeleid van het Engelse werkwoord ‘to prepare’, iemand die zichzelf voorbereidt op een ramp. Die schijnt nabij te zijn, overal zijn er voortekenen. Reden voor bepaalde mensen om zich te bewapenen met automatische geweren en om grote voorraden voedsel en water aan te leggen. Bovendien denken preppers na over andere voedselbronnen, want de voorraad muesli en rijst is niet oneindig. Vandaar die pieren, die de man en zijn medestanders kweken in grote bakken.
Ik heb hooguit tien minuten van het programma gezien, maar het was voldoende om me urenlang uit mijn slaap te houden. Niet de onheilstijding van de man hield me wakker, ook niet de bakken vol kronkelende pieren en zelfs niet de geplette muis. Het meest verontrustend vond ik de tekst die in beeld kwam toen die jongen een stukje van de muis wegkauwde: ‘Het eten van muizen is gevaarlijk. Er kunnen ziekteverwekkende wormen en bacteriën inzitten’. Was dit een poging om mij te ontraden het ook te gaan doen? Of was het gewoon een ordinair geval van preppers pesten? Het wordt die mensen ook niet echt makkelijk gemaakt om te overleven.
