Blogpost:
VictorDLV
The bookshop: zoete verfilming van gothicboek maar wel met Bill Nighy
‘No-one feels alone in a bookshop’. Voor boeken- en boekenwinkelliefhebbers is deze film natuurlijk een soort thuiskomen. Het is de tijd dat de eerst druk van Nabokovs Lolita verschijnt. Ray Bradbury publiceert Fahrenheit 451. Dat hakt erin in een kortzichtig Engels vissersplaatsje. Het verbranden van boeken krijgt ook in overigens ook de film een symbolische betekenis. Dit is wat mijn jongste zoon een ‘liefdesfilm’ noemt.Hoe dichtbij de dood is in ons leven, het vaste thema van auteur Penelope Fitzgerald komt minder uit de verf.Het boek van Fitzgerald, die ‘famously’ begon te schrijven op haar 60e, is een stuk spookachtiger dan de film – gothic bijna. Klopgeesten bevolken het 500 jaar oude huis. ‘That doesn’t want us to go,” the girl mutters. “That wants us to stay and be tormented.’ Scenarioschrijfster en regisseur Coixet schrapte het duistere einde en voegde een Hollywoodeinde toe: ‘Fitzgerald, skeptical of redemption in any form, would have smashed her teacup’, schrijft online magazine Slate. Het kwaad wordt meer vertegenwoordigd door rich bitch op leeftijd Violet met haar absurde plannen voor een politiek correct centrum dan door de poltergeist.
Zoet. Traag. Elitair. Over the top. Zal allemaal wel. Minder Mary Wollstonecraft, meer Nicholas Sparks, dat zwakt de spanning inderdaad flink af. Maar. Één acteur lijkt het boek gelezen te hebben: Bill Nighy – een van mijn favorieten. In mijn beleving speelt hij iedereen van het scherm in een van zijn meest intense rollen als zwaarbeschadigde landheer die op z’n ouwe dag toch weer een even beetje in de mens gaat geloven door moedige boekhandelaarster Emily Mortimer. Bij hem is de dood vóelbaar dichtbij. Een theevisite van Emily wordt op die manier onheilspellend en dreigend zoals nog nooit een theevisite geweest is. Daarom: toch kijken.
