Auteur
Blogpost:
LeenRaats
Valkuil bij het schrijven: als de twijfel toeslaat
Het overkomt de besten
Iedereen – behalve Donald Trump – twijfelt weleens aan zichzelf. Zelfs bij doorwinterde, succesvolle schrijvers die al menig boek op hun naam hebben staan, slaat de twijfel regelmatig toe. Op het moment dat ze aan het schrijven zijn, wanneer ze nadenken over een boekidee of op het ogenblik waarop hun nieuwe werk verschijnt en de critici met sardonisch genoegen hun pen scherpen om het resultaat van maanden of jaren werk op enkele minuten genadeloos neer te sabelen.
Kritiek is onvermijdelijk. Van zodra je iets doet, je kop boven het maaiveld uitsteekt of überhaupt ademt, loop je de kans om beoordeeld te worden – in negatieve of in positieve zin. ‘It's in their nature to try to destroy what they know they could not help create,’ zingt hardcoreband Hatebreed. En daar ligt vaak de wortel van het probleem: veel mensen die kritiek op je geven, doen dat vanuit jaloezie of vanuit hun eigen angsten en onzekerheden. Kritiek zegt zo vaak meer over de afzender dan over de ontvanger.
“Kritiek krijgen kunnen we eenvoudig vermijden door niets te zeggen, niets te doen en niets te zijn.” – Aristoteles
Zelfs de meest geniale schrijvers krijgen soms (on)terechte kritiek te slikken, zeker in het begin van hun carrière. Kritiek hoort er nu eenmaal bij. Laat je niet tegenhouden. Aanvaard dat het erbij hoort en laat je nooit ofte nimmer van het schrijven houden door criticasters.
Ik zou zelfs verder durven gaan: als je nooit kritiek krijgt, dan ga je er misschien niet voluit voor, doe je niet echt je eigen ding. Want alles wat uitgesproken en uniek is, stuit vroeg of laat op kritiek. Hoe meer je je eigen ding doet, hoe groter de kloof zal worden tussen mensen die het geweldig vinden en mensen die er echt helemaal niets mee hebben.
“Any fool can criticize, condemn and complain and most fools do.” – Benjamin Franklin
De parabel van het appelzaadje en de perenboom
Een gouden tip voor wie zich graag met de groten der aarde meet: doe het liever niet – en als je toch de neiging niet kan onderdrukken om jouw schrijfsels te vergelijken met die van bestsellerauteurs, bedenk dan op z’n minst dat jij jouw eerste versie vergelijkt met een versie die door die schrijver twintig keer is herwerkt – en vervolgens nog eens door zijn of haar redacteur! Waarschijnlijk zijn er ook de nodige proofreaders aan te pas gekomen. Om nog maar te zwijgen over het feit dat die schrijver wellicht niet aan zijn of haar proefstuk toe is, en al vele boeken heeft geschreven.
Jouw schrijfsels vergelijken met een bestseller is niet zomaar appelen met peren vergelijken, het is jouw appelzaadje vergelijken met een honderd jaar oude perenboom.
Een kind dat leert fietsen, vergelijkt zijn prestaties toch ook niet met die van een profwielrenner die net de gele trui in de Tour pakte?
‘Ik ken weinig schrijvers op wier geschrijf ik zoveel aanmerkingen heb als op het mijne.’ – Multatuli
Lees verder op mijn site
