Curacao is de grootste van de drie ABC eilanden. Voorheen ook wel aangeduid als een stukje tropisch Nederland. Tegenwoordig is Curacao een trots eigen land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Met een autonome positie en een grote diversiteit qua bevolking. Zo wonen er veel Surinamers op het eiland. Van oudsher was dat al zo, maar sinds de verslechterde economische omstandigheden in Suriname, is het aantal met rasse schreden toegenomen. Men heeft er zelfs een eigen Surinaamse vereniging; JPF, Justitia Pietas Fides (Gerechtigheid, Liefde, Trouw), naar de kernwaarden die in het Surinaamse schild zijn verwerkt. Het is deze vereniging die mij heeft uitgenodigd een presentatie te geven over Menthol . Een uitnodiging die ik met twee handen heb aangegrepen, omat ik besef hoezeer een historische persoon als Joseph Sylvester model staat voor de positie van mensen met een afkomst uit het koloniale Nederlandse verleden. Eerder dit jaar was Cynthia Mc Leod te gast en recent mocht Diederik Samwel voor de 75-jarige vereniging vertellen over zijn boek. Aan de publiciteit heeft het niet gelegen. Ik mocht twee dagen voor de lezing een tien minuten durend interview geven op de populairste radiostation van Curacao; PARADISE FM. Ook de oudste krant van het eiland Amigoe, kondigt de boekpresentatie aan in een column, maar het Antilliaans Dagblad pakte wel het breedst uit van allemaal, met een heel artikel en een afbeelding van de cover van het boek erbij. Wat een aandacht voor een onbekende Nederlandse schrijver, en ook nog een die als self-pubber zijn eigen boek heeft uitgegeven. Brian Tjong Ayong, mijn contactpersoon bij het JPF zit te lachen in de auto, als ik mijn verbazing uit over zoveel belangstelling. Kwestie van de juiste contacten, geeft hij te kennen. Hij heeft mij opgepikt van mijn hotel in Jan Thiel Baai en we koersen naar Otrobanda in Willemstad, waar zich het verenigingsgebouw bevindt. Na en kwartier stoppen we voor een groene villa, imposant en met de nodige uitstraling, maar een verfbeurt zou niet misstaan. Brian geeft aan dat een gebrek aan financiële middelen bij JPF de oorzaak is van dit achterstallige onderhoud. Binnengekomen valt mijn mond open van verbazing. Ik loop op een prachtige binnenplaats met een soort van galerij daar rond om heen. De toppen van de palmbomen komen net over de muren heen. De lezing gaat plaatsvinden in de buitenlucht. Ook nieuw voor mij en een schitterende uitdaging. De grote witte muur achter het podium dient als projectiescherm en als even later zo’n veertig gasten plaats hebben genomen, voel ik mij een bevoorrecht mens. Hoeveel Nederlandse schrijvers is het gegeven om in zo’n decor over je eigen boek te mogen vertellen? Het publiek is net zo gemêleerd als de bevolking van Curacao. Surinamers, Antillianen, blanke Europeanen en daarbij ook de nodige gemende stellen. Het voorbeeld van Menthol en Roosje, die echte voorlopers waren in hun tijd, wordt breed omarmd door hen. Na anderhalf uur is mijn rug nat van zweet, staat mijn tong droog in mijn mond, maar kan ik een gelukzalig gevoel niet onderdrukken. Hier doe je het allemaal voor. Een zeer geïnteresseerd publiek dat de mogelijkheid tot het stellen van vragen met beide handen aangrijpt. Ik heb voor de lezing al afgestemd met Brian dat ik gewoon alles zeggen kan, zoals ik dat ook in Nederland doe bij mijn lezingen. Als de vraag gesteld wordt waarom het echtpaar geen kinderen had, kan ik dan ook gerust de woorden van Joseph Sylvester citeren. Hij zei altijd bij die vraag: ‘Je denkt toch niet dat wij zebra’s willen of zo’.’Gelukkig valt zijn grapje van tachtig jaar geleden goed. Het publiek proest het uit en ik haal opgelucht adem. Dan is het tijd voor de boekverkoop en natuurlijk het signeren. We gaan daarbij terug in de tijd, want een boek kost hier 50 Gulden, Antilliaanse guldens, maar toch. Brian heeft de laatste vier boeken opgekocht, die Bruna Curacao in Zuikertuin Mall nog voorradig had en ik heb zelf ook acht boeken voor dit event meegenomen. Binnen de kortste keren is alles verkocht en blijven enkele mensen teleurgesteld achter. Zij krijgen een mooie boekenlegger als herinnering en zullen drie weken moeten wachten, totdat Bruna weer Menthol boeken vanuit Nederland krijgt aangeleverd. En geheel passend bij een Surinaamse vereniging is de keuken de hele avond geopend en worden er heerlijke gerechten geserveerd bij JPF. Menthol zou zich hier helemaal thuis gevoeld hebben.
Auteur
