Auteur
Blogpost:
Suzanna Esther
Zonde
Ik had de overtuiging dat Corona mij niet meer bang maakte. Als ik een kandidaat zou zijn voor dit hardnekkige en gemene virus, dan is het waarschijnlijk de bedoeling dat ik voortijdig – net op de rand voor een enorm succes dat 6 jaar timmeren aan de weg heeft opgeleverd, al is dat in de verkopen niet te merken – overlijd op dramatische wijze, waardoor mijn boeken als warme broodjes over de ‘online’ balie gaan en mijn kinderen, die bij mij wel iets tekort zijn gekomen – zoals een verjaardagscadeau voor hun laatste verjaardag, maar hé, ze zijn er nooit dus wanneer zou ik dat dan moeten overhandigen? – een mooie erfenis krijgen door de royalty’s van mijn boeken, die de rest van hun leven naar hen wordt overgemaakt.
Winwin, toch?
Zo stond er een dame bij de servicebalie die haar pakjes al op de weegschaal had gelegd. Ik had alleen een zak van 25 kg potgrond nodig, omdat één van mijn Malussen, die ik gisteren in een zelf geknutselde plantenbak heb gezet, aarde tekort kwam.
Er schoof een oude vrouw naderbij. Met kar. Ze zag er eerlijk gezegd niet zo fris uit, haar witte haar plakte aan haar schedel, ze droeg een bevlekte, gebloemde (kun je nagaan, op een bloemenmotief zie je doorgaans niets) slobberbroek en slofte, zwaar leunend op de kar, op aftandse slippers over de plavuizen vloer. Ik drukte me tegen de wand, om iedereen langs te laten en de vrouw met de pakjes knikte naar mij en fluisterde: ‘Jij bent na mij, hoor.’
Ik haalde mijn schouders op, glimlachte en dacht, laat dat arme vrouwtje maar even voorgaan.
In het kwartier dat volgde, werd ik mij bewust dat als dat vrouwtje zo warrig, viezig en zelfs totaal ongenuanceerd het jonge vriendelijke meisje achter de balie bezig hield en ik na haar aan de beurt kwam dat mijn kansen op Corona – pinapparaat, leunend op de balie, kuchend, hoestend, een beetje viezig met haar aangekoekte shirt, ineens een stuk hoger lagen. Had ik haar maar niet laten voorgaan.
Hoewel, als ik binnen nu en twee weken het loodje leg, was ik die schrijfster die het net niet heeft gered. Ze heeft best goede boeken geschreven, maar ja, ze overleed. Vroegtijdig. Zo zonde.
Lees verder op mijn site
