Hubert is gisteren op school gevierd vanwege zijn oppensioenstelling. Daar heeft hij het erg moeilijk mee, "want onze generatie, de eerste generatie van na den oorlog is op zijn zestigste niet zo oud als de generaties voor ons op het zestigste waren en daarom zou ik nog gemakkelijk vijf jaar hebben kunnen blijven lesgeven." Maar Hubert is niet meer aangepast aan de nieuwe tendensen in het onderwijs en hij kan niet met de computer overweg, erger nog, hij haat dat ding. Hij heeft trouwens ook niets met gsm, gps, betaalkaarten, bank- en parkeerautomaten enz. Hubert is recent van een ruime woning in de rand verhuisd naar een veel kleiner appartement in de stad. Daar komen zijn dochter Nele, zijn ex-collega Dorothy en zijn boezemvriend Toine op bezoek. Met en ook door hen heeft Hubert de meest bizarre gesprekken. Hij ventileert zijn mening over vanalles en nog wat. Zo vindt hij o.m. "dat ons generatie van de moment dat we zestig of daaromtrent geworden zijn geplaagd wordt." Blijkt uiteindelijk dat zijn grootste probleem het feit is dat hij zijn verongelukte vrouw Christa enorm mist en dat op alle gebied. "Ik voel mij de laatste tijd zoals Tantalus. Ik ben in een situatie terecht gekomen waarin alles wat mijn honger en dorst... op dat gebied... zou kunnen oplossen in mijn buurt komt, maar ik kan er niet aan." En dat probleem zal Toine nu eens gaan oplossen, zie. Hij stelt Hubert voor via internet een vrouw voor hem te zoeken!
