Aardappelbloed, de familie van de nachtschade is de nieuwe novelle van Inge Nicole. Haar vorige novelle De tranen van de zeegans werd in 2012 bekroond met de Rabobank Cultuurprijs Letteren.
Iva en Jelena, twee moeders uit Tsjeljabinsk, hebben zich met hun dochters in Nederland gevestigd. Ze delen een rijtjeshuis waar een vaderfiguur ontbreekt. Toch moet Darya, de jongste dochter van de zwaarlijvige Iva, dagelijks de tafel dekken voor haar vader.
Terwijl ze aanschoof schepte Iva koolsoep in haar bord, een overdaad aan drijvende vetoogjes staarden Darya lodderig aan.
'Tsjuut-tsjuut' siste ze naar de vrouw die haar op de wereld had gezet en een elleboog op tafel plantte om de soep naar binnen te lepelen. De zware borsten werden door de tafelrand ondersteund.
Wat als je moeder de deur niet meer uitkomt en vergroeit met haar stoel? De adolescente Darya stopt met eten, doodsbang als zij is de passieve Iva achterna te gaan, en verhuist naar de kast.
Haar ogen dwaalden af naar de bovenste plank. Daar woonden van klein naar groot zeven boerinnen die maar weinig plaats innamen. Zij kon daar best bij. Niet dat ze werkelijk van plan was om zich tussen de borden en de matroesjka's in te wurmen maar ze zocht naar ademruimte.
Darya's innerlijke reis speelt zich af tegen de grimmige achtergrond van een familiedrama dat zijn oorsprong vindt in Rusland. Als zij in aanraking komt met de criminele kant van haar familie en dat bijna met haar leven moet bekopen, gaat Darya er met haar jeugdliefde Peter vandoor.
Hij schrok van hoe zij daar stond; haar silhouet een draadfiguur van Giacometti op de okergele muur. Mijn God, ze heeft aardappelbloed, zou zijn moeder zaliger gezegd hebben.
Het verleden haalt haar in. Langzaam wordt duidelijk waar haar vader is gebleven en de rol die haar naasten daarin hebben gespeeld.
Aardappelbloed is een coming of age-novelle, ingebed in het populaire genre van het misdaadverhaal.
Iva en Jelena, twee moeders uit Tsjeljabinsk, hebben zich met hun dochters in Nederland gevestigd. Ze delen een rijtjeshuis waar een vaderfiguur ontbreekt. Toch moet Darya, de jongste dochter van de zwaarlijvige Iva, dagelijks de tafel dekken voor haar vader.
Terwijl ze aanschoof schepte Iva koolsoep in haar bord, een overdaad aan drijvende vetoogjes staarden Darya lodderig aan.
'Tsjuut-tsjuut' siste ze naar de vrouw die haar op de wereld had gezet en een elleboog op tafel plantte om de soep naar binnen te lepelen. De zware borsten werden door de tafelrand ondersteund.
Wat als je moeder de deur niet meer uitkomt en vergroeit met haar stoel? De adolescente Darya stopt met eten, doodsbang als zij is de passieve Iva achterna te gaan, en verhuist naar de kast.
Haar ogen dwaalden af naar de bovenste plank. Daar woonden van klein naar groot zeven boerinnen die maar weinig plaats innamen. Zij kon daar best bij. Niet dat ze werkelijk van plan was om zich tussen de borden en de matroesjka's in te wurmen maar ze zocht naar ademruimte.
Darya's innerlijke reis speelt zich af tegen de grimmige achtergrond van een familiedrama dat zijn oorsprong vindt in Rusland. Als zij in aanraking komt met de criminele kant van haar familie en dat bijna met haar leven moet bekopen, gaat Darya er met haar jeugdliefde Peter vandoor.
Hij schrok van hoe zij daar stond; haar silhouet een draadfiguur van Giacometti op de okergele muur. Mijn God, ze heeft aardappelbloed, zou zijn moeder zaliger gezegd hebben.
Het verleden haalt haar in. Langzaam wordt duidelijk waar haar vader is gebleven en de rol die haar naasten daarin hebben gespeeld.
Aardappelbloed is een coming of age-novelle, ingebed in het populaire genre van het misdaadverhaal.
