Waarom zijn wij mensen er niet in geslagd het probleem vamenselijke relatie tot een bevredigende oplossing te brengen? Dat is een van de eerste vragen waarimee Krishnamurta deze tweee toestpraken in Amsterdam begon. Om direct daarna te vragen, hem niet te zien als spreker, niet als gezag, maar samen met hem waarheden te ontdekken en niets van anderen aan te nemen, zeker niet van hem.Daarop geeft ihij in twee gesprekken een bondig overzicht van de ontzaglijke dreiging van de economisch-politieke crisis, de geweldige ontplooiing van het denken in technische zin - terwijl juist het denken de problemen die het zou willen oplossen zelf geschapen heeft- van kwesties van liefde en van dood. En van het sterven nu, elk moment. Meditatie, zegt hij, is geen methode om "iets te verkrijgen of te bereiken". Meditatie vergt een hart met een intens meegevoel. Meditatie is het orde scheppen in ons leven door afschaffing van tegenstrijdigheden en opzettelijkheden. Ze vergt ruimte en stilte, niet de stilte tussen twee noen en twee oorlogen. Nee, in stilte door orde, daarin bestaat waarheid waar geen enkel pad toe leidt. Dan is waarheid tijdloos heilig en onvergankelijk. Dat is meditatie.
