De zestienjarige trans jongen Miles Jacobson heeft twee goede voornemens. Eén: zijn ex-vriendje (en ster van het footballteam) Shane McIntyre terugwinnen en twee: eindelijk zijn aardsvijand verslaan bij het grootste pianoconcours in het Midden-Westen van Amerika. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Om te beginnen maakte Shane het uit met Miles, twee weken nadat die als trans uit de kast was gekomen, en sindsdien negeert hij hem volkomen. En Miles’ nieuwe, redelijk griezelige pianodocent blijft maar tegen hem zeggen dat hij speelt ‘alsof hij niet weet wie hij is’ – wat dat ook moge betekenen.
Dan leert Miles een trotse queer illustrator uit Seattle kennen, Eric Mendez. Die vraagt hoe Miles aangesproken wil worden en houdt van kunst, net zoals hij. En Eric bezorgt hem vlinders – niet de bedoeling op dit moment. Wanneer Eric en Miles zich voordoen als stel, om zo naar een couples only-valentijnsfeest te kunnen, wordt schijn werkelijkheid als ze elkaar kussen… Iets wat eigenlijk ook niet te de bedoeling was. Kon Miles er maar achter komen wat Eric zo leuk aan hem vindt. Hij is namelijk niet cool, zelfverzekerd, of tevreden in zijn eigen lichaam. Niets is voor hem ooit makkelijk geweest zoals voor andere jongens. Hij was alles altijd… bijna. Maar als hij bij Eric is, vraagt hij zich steeds vaker af: is hij zelf misschien degene voor wie hij eigenlijk nooit goed genoeg is geweest?
