Kees Visscher (Kropswolde, 1930- Veendam, 2007) was tot zijn pensionering hoofd Sales Promotion bij aardappelmeelconcern AVEBE. Hij begon het schrijversvak in het Nederlands, zijn eerste verhaal werd geplaatst in Avenue Literair, maar Visscher schakelde al snel over op het Gronings. Via het werk van Simon van Wattum had hij oog gekregen voor de schoonheid van de Groninger taal.
Vanaf 1983 verscheen zijn Groningstalig werk o.a. in Krödde, Toal en Taiken en het Ost-Friese blad Diesel, alsmede in de Winschoter Courant en het Nieuwsblad van het Noorden. In het Nieuwsblad van het Noorden en als redacteur van Toal en Taiken recenseerde hij Groningstalige uitgaven. Bij Toal en Taiken was hij met zijn rubriek Aigenhaimers een wegbereider voor jongere auteurs. Onder de titel ‘Zo dag en deur’ heeft hij van 1987-2004 veel schetsen van meer anekdotische aard voorgelezen voor Radio Noord. Uitgebracht in boekvorm beleefden deze schetsen diverse herdrukken. Behalve een uitstekend schrijver was Visscher een begenadigd verteller, met zijn humoristische voordrachten trok hij, met veel succes, talloze malen de provincie in. ‘Hij was een echte voordrachtskunstenaar.’ merkt Siemon Reker op na het overlijden van Visscher: ‘Hij vermaakte daarbij twee partijen: het publiek en zichzelf. Hij genoot ervan.’ Zijn lichtvoetige werk, kent niet zelden een ernstige ondertoon. In het naslagwerk over Groningstalige literatuur Twee eeuwen Gronings, n golden toal schrijft Hanny Diemer: ‘Kees Visscher vindt zijn meer serieuze onderwerpen in wat mensen beweegt, hun onvervulbare verlangens, hun kleine en grote tragiek. Het decor van de jaren veertig en vijftig is voor hem een onuitputtelijke bron van inspiratie.’
Voor zijn eerste verhalenbundel Appels in t paark (1985) kreeg Visscher de Literaire prijs van Stichting t Grunneger Bouk. In 1997 verleende de stad Leer (Dld) hem de Wilhelmine Siefkesprijs voor een vijftal verhalen. In 2006 werd hem de Wessel Gansfortprijs toegekend, de tweejaarlijkse culturele prijs van de provincie Groningen.
Vanaf 1983 verscheen zijn Groningstalig werk o.a. in Krödde, Toal en Taiken en het Ost-Friese blad Diesel, alsmede in de Winschoter Courant en het Nieuwsblad van het Noorden. In het Nieuwsblad van het Noorden en als redacteur van Toal en Taiken recenseerde hij Groningstalige uitgaven. Bij Toal en Taiken was hij met zijn rubriek Aigenhaimers een wegbereider voor jongere auteurs. Onder de titel ‘Zo dag en deur’ heeft hij van 1987-2004 veel schetsen van meer anekdotische aard voorgelezen voor Radio Noord. Uitgebracht in boekvorm beleefden deze schetsen diverse herdrukken. Behalve een uitstekend schrijver was Visscher een begenadigd verteller, met zijn humoristische voordrachten trok hij, met veel succes, talloze malen de provincie in. ‘Hij was een echte voordrachtskunstenaar.’ merkt Siemon Reker op na het overlijden van Visscher: ‘Hij vermaakte daarbij twee partijen: het publiek en zichzelf. Hij genoot ervan.’ Zijn lichtvoetige werk, kent niet zelden een ernstige ondertoon. In het naslagwerk over Groningstalige literatuur Twee eeuwen Gronings, n golden toal schrijft Hanny Diemer: ‘Kees Visscher vindt zijn meer serieuze onderwerpen in wat mensen beweegt, hun onvervulbare verlangens, hun kleine en grote tragiek. Het decor van de jaren veertig en vijftig is voor hem een onuitputtelijke bron van inspiratie.’
Voor zijn eerste verhalenbundel Appels in t paark (1985) kreeg Visscher de Literaire prijs van Stichting t Grunneger Bouk. In 1997 verleende de stad Leer (Dld) hem de Wilhelmine Siefkesprijs voor een vijftal verhalen. In 2006 werd hem de Wessel Gansfortprijs toegekend, de tweejaarlijkse culturele prijs van de provincie Groningen.
