“Hier, met mijn rug naar de grijze zee en mijn voeten in het zand, kijk ik naar de gele gevel van het hotel waar ik mijn tong eraf beet.”
In heldere, soms hallucinerende taal, graaft Angelo Tijssens in de sedimenten van een verdwenen jeugd. Wat blijft er over van een plek die je gevormd heeft, wanneer die plek langzaam verdwijnt?
“Beginnen” is een associatieve vertelling over geboorte en verlies, over erfgoed en erosie, over mensen die passeren, blijven of vergeten worden. Maar ook over zongebruinde jobstudenten, garnaalkroketten, videocassettes en bonkende bassen.
In heldere, soms hallucinerende taal, graaft Angelo Tijssens in de sedimenten van een verdwenen jeugd. Wat blijft er over van een plek die je gevormd heeft, wanneer die plek langzaam verdwijnt?
“Beginnen” is een associatieve vertelling over geboorte en verlies, over erfgoed en erosie, over mensen die passeren, blijven of vergeten worden. Maar ook over zongebruinde jobstudenten, garnaalkroketten, videocassettes en bonkende bassen.
