Bies woont al bijna een jaar met haar ouders in een afgelegen boerderijtje, en ze is wel gewend aan de lange donkere bosweg waar het zo spookt, aan de dorpsmeisjes die weinig van haar willen weten, en aan de geheimzinnige nieuwe Indische kinderen op school. Maar aan een paar dingen wíl ze niet wennen.
Ze wil niet dat kinderen vragen: wat doet jouw vader?
Ze wil ook niet dat de lieve buurvrouw Sofia in het dorp wordt uitgescholden, en dat haar huisje met stenen wordt bekogeld.
En ze wil al helemaal niets meer horen over de oorlog, die eeuwige vervelende oorlog! Want die is nu toch al dertien jaar voorbij?
Ze wil niet dat kinderen vragen: wat doet jouw vader?
Ze wil ook niet dat de lieve buurvrouw Sofia in het dorp wordt uitgescholden, en dat haar huisje met stenen wordt bekogeld.
En ze wil al helemaal niets meer horen over de oorlog, die eeuwige vervelende oorlog! Want die is nu toch al dertien jaar voorbij?
