De wereld zit vol met onbegrepen mysteries. We bezoeken als toerist een oude ruïne, proberen ons voor te stellen hoe het ooit was maar we zien niet welke geavanceerde techniek is toegepast. Of we lopen in een museum langs een paar stoffige potten maar realiseren ons niet hoe die gemaakt zijn. We lopen verder en gaan over tot de orde van de dag. Die stenen? Die zijn toch gewoon uit een rots gehakt, dat weet toch iedereen? Die potten? Die bak je toch gewoon in een oven? Ook dat weet toch iedereen? Maar dan krab je toch even achter de oren als je verneemt dat men in die tijd helemaal geen harde gereedschappen had om stenen te hakken. Noch bestonden er al ovens om die specifieke potten te kunnen bakken. Je snapt het niet want iedereen zegt toch dat het allang is uitgezocht? Boeken staan er toch vol mee? Maar de mens is een kuddedier, de meesten denken ook niet heel erg diep na. Daarom was de aarde plat, eeuwen lang. Dat was dan zo, maar nu denken we dat we tegenwoordig best heel erg slim zijn, de wetenschap zoekt het allemaal prima voor ons uit. Het klimaat verandert, en kooldioxide is de boosdoener, dat weet toch iedereen, we veroorzaken die ellende zelf, toch? Maar is dat zo? Of is 'kooldioxide' de nieuwe 'platte aarde' en volgen we zonder al te veel nadenken wat het algemene geloof is? Daarom gaan we op onderzoek uit, onbevangen, en proberen het spoor te volgen die eerder onderzoekers hebben ondernomen. En we laten ons dan leiden door de vraag "Hoe weet je dat?" Want maar al te vaak wordt een hypothese in de loop van de tijd verbasterd tot een algemene waarheid. En alleen deze kernvraag brengt je weer terug op het juiste pad.
