Coef

Veertig dozen heeft Rein van zijn moeder geërfd. Opgelucht van haar waanzin verlost te zijn, kan hij de nalatenschap onmogelijk negeren, want ze heeft werkelijk iedere seconde van haar leven vastgelegd: naast duizenden dagboekpagina's en foto's treft hij unieke geluidsopnamen van haar LSD-therapie. Benieuwd naar de bron van haar anderszijn besluit hij zich onder te dompelen in haar stormachtige bestaan. Drie jaar lang.
Zo kan Rein de lezer meenemen naar het Indië van haar jeugd en de nachtmerrie van het jappenkamp, om te ontdekken dat ze bij aankomst in het burgerlijke Nederland anders is dan de meeste vrouwen: creatief en beeldschoon, maar ook labiel en agressief. Ze heeft alles in zich om een groot kunstenares te worden, maar als haar hart gebroken wordt door een zielsverwant, kiest ze voor een degelijke huisarts. Zelfs dat stabiele gezinsleven breekt haar op: ze wordt ingehaald door een kampsyndroom waarbij paranoia haar dagelijks leven tot een hel maakt. Eenmaal opgenomen in de Jelgersmakliniek probeert de roemruchte professor Bastiaans haar met LSD-therapie weer op de rails te krijgen. Waarna het pas echt mis gaat.
Coef leest als een achtbaanrit door een nucleaire persoonlijkheid waarin de auteur ook nog eens angstaanjagend veel herkent. Rest de vraag of hij haar met dit boek uit zijn systeem geschreven heeft, of dat ze zich dieper in hem heeft weten te verankeren.