Ze had zo gehoopt dat het weg zou gaan. Zo gehoopt dat het normaal zou zijn. Even dacht ze dat het waarheid werd. Maar Vera wist eigenlijk wel dat het niet over zou gaan. Al van kleins af aan wist ze dat ze eigenlijk een jongen was. Ze probeert meerdere malen als meisje te leven. Tien jaar geleden heeft ze zelfs besloten om de behandeling en het traject met hormonen niet verder in te gaan. Toch maar weer proberen als meisje te leven. Twee weken na de bruiloft crasht ze volledig. Het gaat niet meer en ze weet dat ze eigenlijk Mees is. De weg naar zelfacceptatie begint. Het moet om te kunnen overleven. Een moeilijke weg waarin geloof en de kinderwens een belangrijke rol speelt. Hoe zal de omgeving er mee omgaan? Hoe zal de kerk er mee omgaan? Zal ik mensen verliezen? Hoe kan ik een kind krijgen als mijn lichaam dat niet wil?
