Augustus 2020, de Wit-Russische dichteres Julia Tsimafejeva loopt euforisch door Minsk met haar man en vele andere demonstranten. Twee weken eerder werd Aleksandr Loekasjenko herkozen tot president van Wit-Rusland – niet de eerste corrupte verkiezing onder deze dictator. Maar deze keer lijkt alles anders. Honderdduizenden burgers gaan de straat op en ditmaal grijpt de politie niet in. Tsimafejeva ervaart die dagen een onwerkelijk gevoel van vrijheid en geluk, zo schrijft ze in haar dagboek. Een paar weken later is de euforie voorbij en treedt de politie wél op tegen de demonstranten. Velen van hen worden gearresteerd en er vallen doden en gewonden. Als haar broer wordt gearresteerd en ook zij, als een van de gezichten van de oppositie, gevaar blijkt te lopen besluit ze haar land te ontvluchten. Sinds november 2020 verblijft ze in ballingschap in Oostenrijk. Dagen in Minsk beschrijft een land dat afglijdt van een autoritair systeem naar een openlijke dictatuur – omdat Wit-Russen de leugens van de heersers niet langer kunnen accepteren. De mensen in Wit-Rusland weten dat ze samen de geschiedenis kunnen veranderen. Julia Tsimafejeva is een van hen en dit is haar getuigenis.
