Spiritualiteit, het leven toen en nu, emigratie. Dat zijn de hoofdthema’s in dit welhaast letterlijk grensverleggend boek dat de lezer laat zien dat er heel veel grenzen zijn die je over kunt gaan. Die tussen wat je voor mogelijk en wat je voor onmogelijk houdt; de grens tussen Vroeger en Nu; de grens tussen landen.
Tijdens het uitpakken van verhuisdozen in haar nieuwe woonland Frankrijk komt Hélène een oud fotoalbum tegen. Dat brengt haar terug naar het moment waarop ze een telefoontje van haar tante krijgt dat haar leven behoorlijk zal veranderen: haar nichtje Dorien is op weg naar haar werk verongelukt. Ze is dan pas 34. De herinnering aan die dramatische gebeurtenis doet Hélène nog verder teruggaan in de tijd. Zij beschrijft hoe zij en haar nichtje samen opgroeiden, hoe mensen tijdens haar jeugd leefden, hoe het er toen uitzag en ze linkt dat geregeld met het leven van nu. Zo wordt het herkenbaar voor velen.
Ze vertelt over de ervaringen die zij korte tijd daarna met haar nichtje heeft en die haar duidelijk zullen maken dat Dorien niet ‘weg’ is, dat het ‘hierna’ niet ophoudt, maar dat het, over de grenzen van de dood heen, in een andere dimensie verdergaat. De beschrijving van deze ervaringen en van het leven vroeger is verweven met de impact van hun emigratie wanneer zij en haar hele gezin in 2006 besluiten hun comfortabele bestaan in Nederland te verruilen voor een heel ander leven in een heel ander land. Hoe kom je tot die stap en wat doet dat met je? Waarom ga je voor dat ene land en niet voor een ander, de wereld is immers zo groot? Wil je die veilig gewaande comfortzone die je zo zorgvuldig hebt opgebouwd wel loslaten? Durf je dat? Of is het toch maar schijnveiligheid, want zie hoe snel iets, letterlijk in een fractie van een seconde, totaal anders kan zijn?
Tijdens het uitpakken van verhuisdozen in haar nieuwe woonland Frankrijk komt Hélène een oud fotoalbum tegen. Dat brengt haar terug naar het moment waarop ze een telefoontje van haar tante krijgt dat haar leven behoorlijk zal veranderen: haar nichtje Dorien is op weg naar haar werk verongelukt. Ze is dan pas 34. De herinnering aan die dramatische gebeurtenis doet Hélène nog verder teruggaan in de tijd. Zij beschrijft hoe zij en haar nichtje samen opgroeiden, hoe mensen tijdens haar jeugd leefden, hoe het er toen uitzag en ze linkt dat geregeld met het leven van nu. Zo wordt het herkenbaar voor velen.
Ze vertelt over de ervaringen die zij korte tijd daarna met haar nichtje heeft en die haar duidelijk zullen maken dat Dorien niet ‘weg’ is, dat het ‘hierna’ niet ophoudt, maar dat het, over de grenzen van de dood heen, in een andere dimensie verdergaat. De beschrijving van deze ervaringen en van het leven vroeger is verweven met de impact van hun emigratie wanneer zij en haar hele gezin in 2006 besluiten hun comfortabele bestaan in Nederland te verruilen voor een heel ander leven in een heel ander land. Hoe kom je tot die stap en wat doet dat met je? Waarom ga je voor dat ene land en niet voor een ander, de wereld is immers zo groot? Wil je die veilig gewaande comfortzone die je zo zorgvuldig hebt opgebouwd wel loslaten? Durf je dat? Of is het toch maar schijnveiligheid, want zie hoe snel iets, letterlijk in een fractie van een seconde, totaal anders kan zijn?
