Ze kwamen elkaar in de zomer van 1980 bij toeval tegen in een Noord-Italiaans bergdorpje op het heetst van de dag: Peter Brusse en Ed van Thijn.
Tegelijkertijd, maar ieder vanuit een andere richting, bereikten ze het doodstille dorpspleintje en kregen ze elkaar in het oog. Op dat moment, nog voor ze 'hallo' konden zeggen, klonk er uit een van de potdichte huizen een akelig, bulderend gelach.
Diezelfde avond ontmoetten ze elkaar opnieuw. Het kostte hen geruime tijd (en anderhalve fles chianti) om hun beklemming van die middag kwijt te raken. De tongen kwamen los en er ontstond een ongebruikelijk idee. Samen moest het lukken.
Na een jaar expresse-strookjes plakken (e-mail bestond nog niet) en telefoontjes tussen de bedrijven door, waren ze klaar. Klaar met fanatici, hoofdstedelijke incrowd... en ook een Nederlandse politicus.
Tegelijkertijd, maar ieder vanuit een andere richting, bereikten ze het doodstille dorpspleintje en kregen ze elkaar in het oog. Op dat moment, nog voor ze 'hallo' konden zeggen, klonk er uit een van de potdichte huizen een akelig, bulderend gelach.
Diezelfde avond ontmoetten ze elkaar opnieuw. Het kostte hen geruime tijd (en anderhalve fles chianti) om hun beklemming van die middag kwijt te raken. De tongen kwamen los en er ontstond een ongebruikelijk idee. Samen moest het lukken.
Na een jaar expresse-strookjes plakken (e-mail bestond nog niet) en telefoontjes tussen de bedrijven door, waren ze klaar. Klaar met fanatici, hoofdstedelijke incrowd... en ook een Nederlandse politicus.
