De grote schare liefhebbers van de cyclus De tandeloze tijd mag dit boek niet overslaan. Met zijn debuutroman De draaideur, in 1979 gepubliceerd onder het pseudoniem Patrizio Canaponi, bewees A.F.Th. van der Heijden niet alleen zijn literaire meesterschap, in een gedroomde vorm weefde hij al de motieven samen die in zijn latere werk tot een symfonisch geheel zouden worden georkestreerd. Hier vinden we al de eerste sporen van 'het leven in de breedte', van de roes, die lokt en afschuw wekt. Wanneer Francis, de hoofdpersoon, in de beroemde draaideur van het Amsterdamse Américain zijn spiegelbeeld Sponge ziet, vormt die ontmoeting de opmaat voor een koortsachtig verhaal, waarin de held op een onbewaakt moment door de bodem van de tijd tuimelt. Deze onzekerheid over zijn afkomst stuwt hem terug naar het verleden, naar een geboortekliniek in Rome. Zijn roekeloze vriendschappen en de obscene herinneringen aan zijn verblijf in Rome en Avignon komen naar boven in dit tussenuur, dat de overgang naar de wereld van de volwassenen markeert. Sponge, de man die de hele literatuur als een spons in zich opgezogen lijkt te hebben, begeleidt hem als mentor op zijn moeilijke weg door een wereld waarin alles op zijn kop staat. Van deze mentale reis wordt verslag gedaan in een listig verteld verhaal, waarin lichamelijk verval, nietsontziende erotiek en het gevecht met de tijd de lezer in de ban houden.
