Witte wieven, trollen, plaaggeesten, aardmannetjes, boze feeën, heksenkringen, dwaallichtjes, waterelfen of diefachtige huisgeesten: het zijn allemaal leden van de onderwereldomspannende stam van de Elfen. Nederlanders denken aan elfen als ijle wezentjes met gazen vleugeltjes, een soort libellen van het bovennatuurlijke. Vergeet het maar. Trouwens ook de fraaie libel is een moordzuchtig insekt. Het spreekt vanzelf dat de kennis van de uitgebreide en gecompliceerde elfenwereld (the faeries) in Engeland, Schotland en Ierland veel verder ontwikkeld is dan in Nederland. Elfen voelen zich immers beter thuis te midden van holle heuvels, diepe spelonken, steile kliffen, moerassige meren en sinistere kastelen, dan tussen vlakke landen en vlakke denkers? Vandaar dat dit standaardwerk over Elfenland wel gemaakt moest worden door twee Britten: Alan Lee en Brian Froud, twee beeldende grafici, die er terecht van uitgingen dat Elfen zich in zoveel gedaanten aan ons voordoen, dat vooral hun signalementen belangrijk zijn. Vandaar minstens zoveel visuele informatie als tekst. In meer dan tweehonderd werkelijk schitterende prenten hebben zij de elfenwereld in al haar grilligheid, lieflijkheid en angstaanjagendheid voor ons opgeroepen.
