Luise Jacobs vertelt de aangrijpende geschiedenis van een vreselijk familiedrama uit de Tweede Wereldoorlog: het lot van haar vader, Arthur Jacobs, die vergast werd in Schloss Hartheim, op 26 januari 1942. Uit de inhoud: (...Euthanasie is in nazi-Duitsland een eufemisme voor moord. Maar nog liever gebruiken ze het woord: "Gnadetot". Reeds in de twintiger jaren wordt fel gediscussieerd over de wenselijkheid om geestelijk gehandicapte mensen te steriliseren. Kort na de
machtsgreep van Hitler eind januari 1933 wordt besloten dit wettelijk toe te staan. Het steriliseren van de gehandicapte medemens is niet meer strafbaar. Al snel komt men tot de conclusie dat steriliseren niet voldoende is. Het
verzorgen van de gehandicapte mens kost te veel. Het zijn maar nutteloze opvreters. Dit alles vormt de start van een mensonterend proces...) Plotseling stopt in augustus 1941 het vergassen van de gehandicapte mensen. Het zijn nu de doodzieke en verzwakte gevangenen uit concentratiekampen, ook nutteloze opvreters, die in vrachtwagens naar de gaskamer van Schloss Hartheim worden getransporteerd. Uit Dachau, Mauthausen, Gusen....
machtsgreep van Hitler eind januari 1933 wordt besloten dit wettelijk toe te staan. Het steriliseren van de gehandicapte medemens is niet meer strafbaar. Al snel komt men tot de conclusie dat steriliseren niet voldoende is. Het
verzorgen van de gehandicapte mens kost te veel. Het zijn maar nutteloze opvreters. Dit alles vormt de start van een mensonterend proces...) Plotseling stopt in augustus 1941 het vergassen van de gehandicapte mensen. Het zijn nu de doodzieke en verzwakte gevangenen uit concentratiekampen, ook nutteloze opvreters, die in vrachtwagens naar de gaskamer van Schloss Hartheim worden getransporteerd. Uit Dachau, Mauthausen, Gusen....
