Lucrezia haalt diep adem wanneer ze haar ouderlijk huis ziet liggen tussen de glooiende Toscaanse heuvels. Nu haar vader overleden is, kan ze eindelijk terug naar huis. Maar haar zussen weten niet waarom ze destijds werd weggestuurd, dus zullen ze haar wel met open armen ontvangen? Alle vier hebben ze een bijzondere gave. Zelf kan Lucrezia aan de hand van kleuren de ware gevoelens van iemand zien. Haar tweelingzus Bianca heeft contact met overledenen. De gaves van haar jongere zussen Mia en Nora kent ze niet, zij waren nog te jong toen ze het huis moest verlaten.
Met haar voeten op de warme tegels en de geur van rozen en rozemarijn in haar neus voelt Lucrezia zich voor het eerst in jaren tot rust komen. Maar hoe langer ze blijft, hoe meer vragen ze heeft. Ook haar jeugdliefde lijkt iets te maken te hebben met het geheimzinnige verleden van haar familie. Is alles wat ze dacht te weten over haar familie een leugen? En als dat zo is, is het te laat om de wonden uit het verleden te helen?
