De laatste jaren zijn rechtse en extreemrechtse partijen in Westerse landen onheilspellend in opgang. Ze willen mensen uit arme en onderontwikkelde Moslimlanden buiten de landgrenzen houden om een blanke suprematie te vestigen. Het Westen voelt en toont zich superieur en ligt hierdoor aan de grond van aanslagen tegen de seculiere staat, maar ook van een stijgende onzekerheid over de eigen identiteit. Velen hebben de indruk dat zij niet meer meetellen in de beslissingen van de overheid. De rijken bouwen een verstandhouding van mutuele voorkeur op met de machtigen. Anderzijds is er de klacht van gevestigde migranten dat ze als tweede rang burgers worden aanzien en dat ze gediscrimineerd worden. Dat leidde tot het succes van partijen met een rechts- tot extreemrechts nationalistisch discours, wat de democratie gevaarlijk kan ondermijnen. Erger nog, machthebbers proberen slinks de feiten te verdraaien en die als waarheid voor te stellen. De pers wordt verweten van 'fake news' te brengen. Niemand kan hier onverschillig voor blijven en zeggen “er zijn alle soorten mensen, dominerende en volgzame, goede en slechte, altruïsten en egoïsten, laat ons maar niet te veel veranderen.”
