Patricia Campbells leven heeft nooit kleiner geleken. Haar man is te druk met zijn werk, haar kinderen hebben hun eigen levens, haar demente schoonmoeder heeft constante zorg nodig, en zelf loopt Patricia alleen maar achter de feiten aan. Het lichtpuntje is haar leesclub, een hecht groepje vrouwen die elkaar vinden in hun liefde voor true-crime en thrillers. Tijdens hun bijeenkomsten gaat het zowel over seriemoordenaars als het moederschap, hun huwelijk, en de buurtroddels.
Aan dit voorspelbare leven komt een eind als Patricia James Harris ontmoet, een knappe vreemdeling die in de buurt is komen wonen om voor zijn zieke tante te zorgen, en die zich uiteindelijk bij hun leesclub aansluit. James is gevoelig en belezen, en hij bezorgt Patricia gevoelens die ze al jaren ontbeert. Maar iets aan hem klopt niet. Hij heeft geen bankrekening, hij komt overdag niet buiten, en Patricia’s schoonmoeder beweert bij hoog en bij laag dat ze hem kende toen zij nog een jong meisje was – onmogelijk.
‘Fantastisch… Het scherpzinnige commentaar en de sterke karakters maken dit ook voor niet-horrorfans een regelrechte aanrader!’ – USA Today
‘Hendrix strooit slim met verwijzingen naar vampierklassiekers, en zijn meesterschap in het oproepen van jarennegentignostalgie is de kers op de taart.’ – Kirkus Reviews
Aan dit voorspelbare leven komt een eind als Patricia James Harris ontmoet, een knappe vreemdeling die in de buurt is komen wonen om voor zijn zieke tante te zorgen, en die zich uiteindelijk bij hun leesclub aansluit. James is gevoelig en belezen, en hij bezorgt Patricia gevoelens die ze al jaren ontbeert. Maar iets aan hem klopt niet. Hij heeft geen bankrekening, hij komt overdag niet buiten, en Patricia’s schoonmoeder beweert bij hoog en bij laag dat ze hem kende toen zij nog een jong meisje was – onmogelijk.
‘Fantastisch… Het scherpzinnige commentaar en de sterke karakters maken dit ook voor niet-horrorfans een regelrechte aanrader!’ – USA Today
‘Hendrix strooit slim met verwijzingen naar vampierklassiekers, en zijn meesterschap in het oproepen van jarennegentignostalgie is de kers op de taart.’ – Kirkus Reviews
