Rosa is in de leer bij de chef-kok van een wereldvermaard visrestaurant in een Japanse miljoenenstad. Hij behandelt zijn vissen met respect. Voordat hij ze opdient, heeft hij ze met geduld gevangen, met zorg gefileerd en met liefde bereid. Rosa wil de fijne kneepjes van het vak leren, maar in de keuken spreekt niemand Engels.
Ze wordt teruggeworpen op zichzelf, en wekenlang snijdt ze zwijgend dode vissen van de graat, want zolang ze zich de taal noch het denken van haar leermeester eigen maakt, kan ze hem slechts imiteren. Maar het gebrek aan communicatie en de onzekere positie in de keuken beginnen haar parten te spelen.
In haar roman De stille stad toont Threes Anna met poëtische precisie hoe het licht in de ogen dooft zodra je de vis uit het water tilt, hoe hij sterft zodra je er het mes in zet, en hoe eenzaam iemand kan zijn tussen miljoenen anderen.
Ze wordt teruggeworpen op zichzelf, en wekenlang snijdt ze zwijgend dode vissen van de graat, want zolang ze zich de taal noch het denken van haar leermeester eigen maakt, kan ze hem slechts imiteren. Maar het gebrek aan communicatie en de onzekere positie in de keuken beginnen haar parten te spelen.
In haar roman De stille stad toont Threes Anna met poëtische precisie hoe het licht in de ogen dooft zodra je de vis uit het water tilt, hoe hij sterft zodra je er het mes in zet, en hoe eenzaam iemand kan zijn tussen miljoenen anderen.
