Omdat Anna’s ‘echte zelf’ verborgen is geraakt, heeft het leven voor haar geen echte betekenis. In een emotioneel heftige therapie, waarin haar schilderkunst belangrijk is, doorloopt Anna alsnog een in haar jeugd gestagneerde ontwikkeling en lukt het haar om haar ‘echte’ en ‘aangepaste zelf’ meer te integreren. In een tijd van ‘breindenken’ laat dit boek zien dat een psychodynamische benadering van psychische problemen onmisbaar is.
