Met recht kan men zeggen dat er een wijsheidsschool van het leven is, waarvan iedere mens student is. Want het leven schenkt overvloedig alle kennis die hij nodig heeft, vooropgesteld dat de mens aan bewustzijn wil winnen. In het uiterlijke ligt het teken, de hiëroglyph van het innerlijk besloten. In een rijkelijke uitwisseling met de ervaringen die het leven biedt, kan de mens de werkelijkheid van het innerlijke leven naderen. Daar, in het innerlijk, is de werkzaamheid die hem verder naar het binnenste voert. En in het binnenste “waait de geest”, en vindt hij van het leven de essentie: altijd voortgaande omzetting, transfiguratie. 'De mens is een God in windselen. Zoveel windselen plaatst de mens in en om zichzelf tot de ineigen god verdwenen is echter een barrière en op die wijze onbekend wordt.' Hoe kan de mens van God verschillen? Zo luidt de vraag die de wijsheidsschool van het leven aan iedere mens stel! Is God niet verhuld in de mens? Is hij geen drie-eenheid van bewustzijn, woord, en inzicht? Ook de mens is een schepper, gelijk zijn God. Zijn 'ik' is zijn schepping. Waarom is hij dan niet zo in evenwicht als zijn God? Aan de hand van 'Het boek van Mirdad' wijdde het Renova-symposion 'De wijsheidsschool van het leven' zich aan de zoektocht naar het antwoord op dit raadsel.
