In De witte weg vertelt Edmund de Waal de geschiedenis van het materiaal dat hem als keramist al zijn hele leven fascineert. Aan de hand van reizen langs de plekken waar porselein werd uitgevonden, vervaardigd, verfijnd, verzameld en begeerd, probeert hij de aantrekkingskracht te doorgronden van wat ooit bekendstond als 'het witte goud'. Hij bezoekt de drie landen - China, Duitsland en Engeland - die bepalend zijn geweest bij de ontdekking, de verspreiding en de populariteit van de techniek om uit klei keramiek te maken.
Zijn zoektocht voert hem ook verder de wereld over: hij doet de Zijderoute aan, bezoekt de paleizen van Versailles en Venetië, strijkt neer in Delft, schrijft over de Cherokees in North Carolina, vertelt de familiegeschiedenis van de Wedgwoods en slaat de zwarte bladzijden in de geschiedenis van de twintigste eeuw niet over: Himmler leidde zijn bezoekers rond in zijn eigen porseleinfabriek in Dachau, bevolkt door zorgvuldig geselecteerde kampgevangenen.
De geschiedenis van porselein, zo leert De Waal, is meer dan een verhaal van
serviezen en beeldjes, van elegante gebruiksvoorwerpen en gewilde verzamelaarsobjecten.
De witte weg is de meeslepende kroniek van een persoonlijke én alomtegenwoordige bewondering voor een procedé waarin alchemie, kunst, rijkdom, handwerk en schoonheid samenkomen.
