De architect Jake Jameson is vijfenzestig en heeft alzheimer. Aan de hand van zijn herinneringen krijgen we zijn levensverhaal mee en al snel realiseren we ons dat Jakes herinneringen onbetrouwbaar zijn. Hij is de gebrekkige getuige van zijn eigen verleden, de ultieme onbetrouwbare verteller. En toch levert zijn verhaal een helder en ontroerend portret op van een sympathieke man en van een hartverscheurende ziekte, verteld van binnenuit.
Ook beschrijft De woestenij wat Jakes ziekte betekent voor zijn naasten. Zoals Eleanor, een jeugdvriendin met wie Jake een relatie krijgt. Na al die jaren heeft ze eindelijk wie ze wil, maar Jake weet eigenlijk niet meer wie zij is. Eleanor beschrijft de tragiek in één aangrijpende zin: `Ik heb dertig jaar op je gewacht en nu ik je eindelijk heb, ben je er niet meer.
