De openingsscène van Een huis zonder vensters:
`Meestal waren de hors-d oeuvres reeds verorberd, beleefd buigende stewards dienden de soep op, het strijkje speelde en vrolijke schertswoorden kaatsten over de witte lakens, het zilverwerk en de volgeschonken glazen, eer kapitein Dujardin zijn plaats aan het hoofdeinde van de tafel innam. Het was of het geluid in de hoge witte eetzaal door een elektrische storing een ogenblik verzwakte, gesprekken bleven in de lucht hangen, een oudere, Engelse dame richtte ostentatief haar lorgnon op de zwijgende reeds grijze zeeman die zich, na een kort knikje, onmiddellijk in het menu verdiepte.
`Meestal waren de hors-d oeuvres reeds verorberd, beleefd buigende stewards dienden de soep op, het strijkje speelde en vrolijke schertswoorden kaatsten over de witte lakens, het zilverwerk en de volgeschonken glazen, eer kapitein Dujardin zijn plaats aan het hoofdeinde van de tafel innam. Het was of het geluid in de hoge witte eetzaal door een elektrische storing een ogenblik verzwakte, gesprekken bleven in de lucht hangen, een oudere, Engelse dame richtte ostentatief haar lorgnon op de zwijgende reeds grijze zeeman die zich, na een kort knikje, onmiddellijk in het menu verdiepte.
