Na zijn overdonderende debuutroman Midden in een jazztijd (1931) en zijn succesvolle tweede roman, Twee mensen samen (1932), genoot Sønderby de status van bestsellerauteur en werd hij vergeleken met F. Scott Fitzgerald en Ernest Hemingway. Beide romans behoren inmiddels onherroepelijk tot de Deense canon.
Om bij te komen van het overrompelende succes zocht Knud Sønderby in 1935 de rust en de natuur van Groenland op, waar hij het materiaal verzamelde voor zijn roman Koude vlammen (1940). Het verblijf resulteerde in 1941 ook in de prozaschetsen Een zomer op Groenland, de eerste in een reeks essaybundels, die met hun subtiele vereniging van lichtheid en weemoed beschouwd worden als hoogtepunten in de naoorlogse Deense literatuur.
In zeven essays met prachtige natuurbeschrijvingen tekent Sønderby sfeervolle beelden van zijn zomerse verblijf op Groenland.
Knud Sønderby (1909-1966) was een vooraanstaand schrijver, journalist, vertaler en essayist. Naast vijf romans schreef hij een handjevol toneelstukken, waarna hij zich voornamelijk concentreerde op het schrijven van essays. De thema’s lijken vaak simpel en alledaags, maar de voort slenterende essays worden met hun subtiele vereniging van lichtheid en weemoed beschouwd als hoogtepunten in het naoorlogse Deense proza.
Om bij te komen van het overrompelende succes zocht Knud Sønderby in 1935 de rust en de natuur van Groenland op, waar hij het materiaal verzamelde voor zijn roman Koude vlammen (1940). Het verblijf resulteerde in 1941 ook in de prozaschetsen Een zomer op Groenland, de eerste in een reeks essaybundels, die met hun subtiele vereniging van lichtheid en weemoed beschouwd worden als hoogtepunten in de naoorlogse Deense literatuur.
In zeven essays met prachtige natuurbeschrijvingen tekent Sønderby sfeervolle beelden van zijn zomerse verblijf op Groenland.
Knud Sønderby (1909-1966) was een vooraanstaand schrijver, journalist, vertaler en essayist. Naast vijf romans schreef hij een handjevol toneelstukken, waarna hij zich voornamelijk concentreerde op het schrijven van essays. De thema’s lijken vaak simpel en alledaags, maar de voort slenterende essays worden met hun subtiele vereniging van lichtheid en weemoed beschouwd als hoogtepunten in het naoorlogse Deense proza.
