Marie Molemans opent deze openhartige bundel met een mooie jeugdherinnering die dan plots versplinterd wordt door de harde realiteit. Ondanks pijn heeft ze een prachtige ode weten te scheppen aan hen die er niet meer zijn. Elk gedicht wordt verrijkt met persoonlijke foto’s om het werk zo nog meer genegenheid en ziel te geven. Gedurende de bundel verliest Marie haar kinderlijke onschuld, welke plaats maakt voor opborrelende levensvragen. Het is duidelijk merkbaar en goed voelbaar in haar woorden dat zij veel liefde te geven heeft. Lezers mogen die liefde met beide handen aanpakken en koesteren.
