In de zomer van 2011 gaat Els naar Namibië voor vijf weken. Niet alleen om vakantie te houden, maar ook om te werken als dansdocent bij iemand die met haar op de Fontys Dansacademie in Tilburg gestudeerd had. Ze reisde af met Sanne Gresnigt. Een dansvriendin. Ook van de academie. Op 16 juli, de eerste dag van hun rondreis richting Waterberg, verongelukken ze op een eenzame weg in de Namibwoestijn. Met dank aan de haastige Audi van de coach van het nationale rugbyteam in Namibië annex tandarts uit Windhoek.
Wat deze schokgolf voor Marja en onze andere twee kinderen Loes en Jaap te betekenen had, is in “De Dichtbijnaheid der Dingen” te lezen. In deze requiemroman heb ik het grootste deel van het gemis en verdriet opgeschreven, maar wat te doen met de Els, die elke dag aanspoelt op het strand, dat vader, moeder, broer en zus heet en wat te doen met het landschap achter de coulissen en de stilte, die haar steeds meer omringt? Met het antwoord dat daar geen woorden voor zijn kan ik geen genoegen nemen. Poëzie reikt me dan de hand en hierin heb ik vooral de terugtocht gezocht. In mezelf. Om te verbeelden als de kracht, die een mens nooit kan worden afgenomen. Een kind kan je verliezen. Vrijheid. Alles kan je kwijtraken, maar verbeelding is onvervreemdbaar en een leven lang ieder moment aanwezig. Het is een mentale ruimte, waar de toegankelijkheid alleen door de eigenaar bepaald wordt. Gesloten, maar ook wagenwijd open of op een kier. Ze geven de kans om te vluchten, verzinnebeelden, dromen, geloven of hopen en zoals er geen goden zijn in het heelal, geen naties, geen mensenrechten, geen wetten en geen verenigingen buiten de collectieve verbeelding van de mensheid.
Zo zijn er ook geen gedichten zonder de individuele verbeelding van mij als vader voor
Els in Wonderland met:
42 gedichten om dit boekje te doorkruisen
42 gedichten om zonder te moeten zijn
42 gedichten tussen vallen en vinden
42 gedichten over een kind van voorbij
42 gedichten om niet te vergeten
42 gedichten en Castricum aan Zee
42 gedichten tussen hoop en twijfel
42 gedichten van begin tot eind
42 gedichten van gisteren voor morgen
42 gedichten als de kus op een steen
42 gedichten van beneden voor boven
42 gedichten tussen deur één en twee
42 gedichten over liefde en pijn
om
42 gedichten bij Els in Wonderland te zijn
Wat deze schokgolf voor Marja en onze andere twee kinderen Loes en Jaap te betekenen had, is in “De Dichtbijnaheid der Dingen” te lezen. In deze requiemroman heb ik het grootste deel van het gemis en verdriet opgeschreven, maar wat te doen met de Els, die elke dag aanspoelt op het strand, dat vader, moeder, broer en zus heet en wat te doen met het landschap achter de coulissen en de stilte, die haar steeds meer omringt? Met het antwoord dat daar geen woorden voor zijn kan ik geen genoegen nemen. Poëzie reikt me dan de hand en hierin heb ik vooral de terugtocht gezocht. In mezelf. Om te verbeelden als de kracht, die een mens nooit kan worden afgenomen. Een kind kan je verliezen. Vrijheid. Alles kan je kwijtraken, maar verbeelding is onvervreemdbaar en een leven lang ieder moment aanwezig. Het is een mentale ruimte, waar de toegankelijkheid alleen door de eigenaar bepaald wordt. Gesloten, maar ook wagenwijd open of op een kier. Ze geven de kans om te vluchten, verzinnebeelden, dromen, geloven of hopen en zoals er geen goden zijn in het heelal, geen naties, geen mensenrechten, geen wetten en geen verenigingen buiten de collectieve verbeelding van de mensheid.
Zo zijn er ook geen gedichten zonder de individuele verbeelding van mij als vader voor
Els in Wonderland met:
42 gedichten om dit boekje te doorkruisen
42 gedichten om zonder te moeten zijn
42 gedichten tussen vallen en vinden
42 gedichten over een kind van voorbij
42 gedichten om niet te vergeten
42 gedichten en Castricum aan Zee
42 gedichten tussen hoop en twijfel
42 gedichten van begin tot eind
42 gedichten van gisteren voor morgen
42 gedichten als de kus op een steen
42 gedichten van beneden voor boven
42 gedichten tussen deur één en twee
42 gedichten over liefde en pijn
om
42 gedichten bij Els in Wonderland te zijn
