Terwijl andere meisjes bezwijken voor de charmes van de flower power of in zwijm vallen voor The Beatles, wijdt Annick Verslegers haar jeugd aan God en de kerkgemeenschap. Zoals het een non betaamt, laat ze alle wereldse ambities achter aan de kloosterpoort. Haar kloosterleven begint in 1959, toen de meeste gezinnen in dit land op zondag trouw en devoot naar de kerk gingen en de invloed van de katholieke Kerk nog veel groter was dan nu. Twaalf jaar lang toetst ze haar idealen aan de ijzeren kloosterdicipline, een allesverterende eenzaamheid, het verraad en de roddels van haar medezusters, de doctrines en de willekeur van haar oversten. Totdat, ze, driest geworden door de pogingen om haar in een keurslijf te dwingen, eigengereid terugkeert naar de echte wereld en een 'nieuw' leven begint. Maar de harde en moeilijke tijd achter de kloostermuren laat diepe sporen na. In deze autobiografie vertelt ze dit schrijnende levensverhaal vol twijfels en opstandigheid.
