In deze 'roman van een militaire academie' speelt de dramatische geschiedenis zich af van vrouwen en cadetten, helden en lafaards, die - achter de facade van het Pruisische drilsysteem - worden meegezogen in de maalstroom van een heksendans op een vulkaan. Kirst toont tegen de bloedige achtergrond van de totale oorlog en het door bomaanvallen al half verwoeste land, de ondergang van de oude soldatenwereld. Hij schildert ons de gouverneur van de militaire academie, generaal-majoor Modersohn, die door zijn ondergeschikten 'de laatste Pruis' wordt genoemd: volledig opgaand in de vervulling van zijn plichten, ongenaakbaar, streng, rechtvaardig, onverbiddelijk tegenover zichzelf. Als typische voorbeelden van de 'nieuwe' tijd: niets ontziende intriganten, corrupte officieren en verblinde partijfanatici.
Naast kapitein Kater, commandant van de verzorgingscompagnie, voor wie de oorlog niet in de laatste plaats bestaat uit stromen alcohol en avonturen met gewillige meisjes, ook de eerzuchtige, maar slappe majoor Frey. Verder de scherpe, talentvolle, maar absoluut gewetenloze cadet Hochbauer, zoon van de commandant van een opleidingscentrum voor nationaalsocialistisch kader. Maar ook de cynische en tragische, zwaargewonde kapitein Feders en het sluw loerende lid van de opperste krijgsraad Wirrmann spelen hun rol, evenals de verplicht te werk gestelde meisjes in de kazerne en de vrouwen of liefjes van de officieren en niet in de laatste plaats de cadetten, die hier tot officieren worden opgeleid: een galerij van karakters van de meest uiteenlopende aard.
Er is een moord gepleegd op deze militaire academie, die in de doofpot is gestopt, een misdaad met politieke achtergronden, die in de loop van een nauwkeurig beschreven officiersopleiding wordt opgelost door luitenant Krafft, de sympathieke held, die een steeds moeilijker en tenslotte tragische rol ten deel valt.
