In het Belgische politieke landschap van vandaag zijn Vlaams-nationalistische partijen niet meer weg te denken. Een eeuw geleden echter verliep de start van de eerste Vlaams-nationale partij bijzonder moeizaam, zowel door interne verdeeldheid tussen katholieken en vrijzinnigen, radicalen en gematigden als door regionale loyau-teiten en persoonlijkheden. Toch slaagde de Frontpartij er in 1919 in om de eerste Vlaams-nationalisten in het parlement verkozen te krijgen. De Frontpartij bleek geen blijver en tijdens de jaren 1920 versplinterde het Vlaams-nationalistische politieke landschap. Zowat alle struikelstenen van toen, zullen ook de latere Vlaams-nationalistische bewegingen en partijen parten spelen.
Romain Vanlandschoot neemt je in dit boek aan de hand van originele bronnen, en vooral van de geschriften van Cyriel Verschaeve, mee in de evolutie van de gedachtegang van de kapelaan van Alveringem en van andere protagonisten zoals Hendrik Borginon en Joris Van Severen. Met dit boek vult de auteur een leemte op in het onderzoek naar de overgang van de Frontbeweging uit de Eerste Wereldoorlog naar een politieke partij. Door de haarfijne beschrijving van de vele fracties, regionale specificiteiten en persoonlijke hindernissen, wordt het haast een kroniek van een aangekondigde breuk.
