Michaïl Lermontov wordt algemeen beschouwd als de tweede grote dichter – naast Alexander Poesjkin – uit de ‘Gouden Eeuw’ van Russische poëzie. Naar aanleiding van zijn gedicht 'De dood van de dichter', waarin Lermontov zijn verontwaardiging tot uitdrukking brengt nadat Poesjkin bij een duel om het leven is gekomen, werd hij begin 1837 voor de eerste keer verbannen naar de Kaukasus. In 1840 werd hij opnieuw ‘uitgezonden’ naar de Kaukasische bergen. In de zomer van 1841 stierf hij, terwijl hij op de terugweg was van zijn verlof, eveneens als gevolg van een duel.
Veel van zijn mooiste gedichten schreef Lermontov in, dan wel over de Kaukasus – men zou haast kunnen spreken van een opzichzelfstaand oeuvre. Voor deze bundel maakte Nina Targan Mouravi een uitgebreide selectie. Uiteraard is ook Lermontovs ‘ultieme Kaukasusgedicht’ Mtsyri opgenomen.
Veel van zijn mooiste gedichten schreef Lermontov in, dan wel over de Kaukasus – men zou haast kunnen spreken van een opzichzelfstaand oeuvre. Voor deze bundel maakte Nina Targan Mouravi een uitgebreide selectie. Uiteraard is ook Lermontovs ‘ultieme Kaukasusgedicht’ Mtsyri opgenomen.
