Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd voor het eerst op
grote schaal gifgas gebruikt. Veel minder bekend is dat
toen ook al biologische wapens werden ingezet.
Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak beschikten
beide kampen over enorme voorraden gifgassen en
biowapens. De technieken om de dodelijke wapens naar
hun doel te geleiden waren bovendien spectaculair verbeterd.
Afgezien van Japan, dat gas- én biowapens (pest
en cholera) tegen China inzette, hebben de andere oorlogvoerende
landen geen gifgas of biologische wapens
gebruikt. De intrigerende vraag is: waarom niet?
Het antwoord op die vraag geeft Gerard Aalders in
Gifgas, Ziektekiemen en Oorlog. Waarom chemische en biologische
wapens wel in de Eerste maar niet in de Tweede
Wereldoorlog werden gebruikt.
Uit deze studie blijkt voorts dat de mensheid al duizenden
jaren voor onze jaartelling gebruikt heeft gemaakt
van biologische en chemische wapens, al waren die
namen toen uiteraard nog niet in zwang. Tegenwoordig
hebben vrijwel alle landen het Verdrag van Genève uit
1972 geratifi ceerd dat het gebruik, ontwikkeling en opslag
van gif- en biowapens verbiedt. Helaas wordt daar
nog steeds op vrij grote schaal de hand mee gelicht.
Gifgas, Ziektekiemen en Oorlog biedt een blik op de
geschiedenis van ruim vierduizend jaar 'sluip- en gluipwapens'.
