Ontladen en opladen in en met de natuur. Voor Marjori Hong (1972) is dat hét recept voor een goed humeur en even fijn tot jezelf komen.
Met simpelweg ‘aandacht’ voor die groene omgeving, gaat een wondere wereld voor je open.
Goede en slechte tijden komen voorbij. Zoals je ook in je eigen leven pieken en dalen meemaakt. Alsof je zo in een soapserie belandt. Herkenbaar, bizar en vermakelijk tegelijk.
Verhaallijnen schieten alle kanten op en onwerkelijke situaties blijken de (soms harde) realiteit. Alles hoort erbij, het is wat het is. Van mooi tot lelijk, sneu tot hilarisch. En bekijk je het met een knipoog, dan komen er weer andere scenario’s bij.
Gefladder door alledaagse natuur smaakt zo vanzelf naar meer.
Met simpelweg ‘aandacht’ voor die groene omgeving, gaat een wondere wereld voor je open.
Goede en slechte tijden komen voorbij. Zoals je ook in je eigen leven pieken en dalen meemaakt. Alsof je zo in een soapserie belandt. Herkenbaar, bizar en vermakelijk tegelijk.
Verhaallijnen schieten alle kanten op en onwerkelijke situaties blijken de (soms harde) realiteit. Alles hoort erbij, het is wat het is. Van mooi tot lelijk, sneu tot hilarisch. En bekijk je het met een knipoog, dan komen er weer andere scenario’s bij.
Gefladder door alledaagse natuur smaakt zo vanzelf naar meer.
